سبک شناسی رباعیات سعدی

این مقاله بر آن است تا ویژگی های بلاغی و سبکی رباعیات سعدی را بررسی کند. این قالب شعری، نسبت به سایر آثار شاعر، از بسامد چشمگیری برخوردار نیست؛ اما از آن جهت که وی بخشی از آرمان ها، آرزوها و احساسات خود را در این قالب بیان کرده، بررسی و شناخت آن، حایز اهمیت است. به منظور دستیابی به این امر، رباعیات این شاعر در سه سطح زبانی، ادبی و فکری بررسی گردید و سعی شد عناصر برجسته و سبک ساز وی مشخص و اندیشه محوری و روح حاکم بر تار و پود رباعیات وی نشان داده شود. نکته جالب اینکه، بخش عمده ای از رباعیات وی، گویی غزل های کوتاهی است که همان اندیشه های حاکم بر غزلیاتش را در ظرفی کوچک تر بیان می کند و بخش دیگر نیز در بردارنده اندیشه های پند و اندرز او در بوستان و گلستان است. زبان سعدی در این اشعار، همان زبان غزل است؛ یعنی سهل ممتنع. وی در سرودن این قالب شعری، برخلاف سایر آثار خود، توانمند نبوده است.