اثر خوراندن منابع مختلف مواد معدنی کم مصرف بر عملکرد و سلامت میش های آبستن افشاری و ‏بره های آنها ‏

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر خوراندن منابع متفاوت مواد معدنی کم مصرف (روی، مس، منگنز، سلنیوم و کبالت) از 5 هفته پیش از زایش تا 5 هفته پس از زایش بر عملکرد و سلامت میش ها و بره های افشاری بود. سی و شش راس میش افشاری آبستن از 5±5/32 روز پیش از زایش مورد انتظار به طور تصادفی به سه تیمار آزمایشی اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه فاقد مکمل معدنی کم مصرف (شاهد، 12=n)، جیره پایه بعلاوه شکل سولفاته مواد معدنی کم مصرف (تیمار سولفاته، 12=n) و جیره پایه بعلاوه شکل کی لیت با گلایسین مواد معدنی کم مصرف (تیمار گلایسینات، 12=n) بودند. حیوانات در هر تیمار براساس تعداد جنین، وزن و تاریخ زایش مورد انتظار متوازن شدند. ماده خشک مصرفی، وزن بدن، امتیاز وضعیت بدنی و تغییرات آنها، تولید آغوز، تولید شیر و ترکیبات شیر میش ها تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند (05/0<P). هیچ اثری از تیمار روی غلظت متابولیت های سرمی وجود نداشت (05/0P>)، به استثنای غلظت گلوکز سرمی پیش از بره زایی که در تیمار سولفاته و گلایسینات نسبت به تیمار شاهد تمایل به افزایش داشت (07/0=P). میانگین وزن تولد بره ها بین تیمارهای آزمایشی مشابه بود، اما وزن نهایی بره ها در 35 روزگی در میش های تغذیه شده با تیمار گلایسینات نسبت به تیمارهای سولفاته و شاهد بیش تر بود (05/0=P). هم چنین، افزایش وزن روزانه در 35 و 70 روزگی بره های متولد شده در تیمار گلایسینات نسبت به تیمارهای سولفاته و شاهد تمایل به افزایش داشت (07/0=P). در مجموع، خوراندن شکل کی لیت مواد معدنی کم مصرف پیش و پس از زایش به میش ها منجر به بهبود عملکرد رشد بره های افشاری تا 70 روزگی شد.