ساخت اجتماعی طلاق در ایران

«طلاق» از جمله مسایل اجتماعی در ایران است که در دهه های گذشته تحولات زیادی را پشت سر گذاشته است. در مقاله حاضر این تغییرات با توجه به چگونگی ساخت یابی اجتماعی شان مورد بررسی قرار می گیرند. به منظور تبیین ابعاد مختلف تحولات در ساخت اجتماعی طلاق در ایران، مدل نظری «واقع گرایی تحلیلی» از جمله کارآمدترین الگوهای نظری است که در این مقاله نیز مد نظر قرار گرفته است. نظریه اساسی در این مدل، «نظریه اراده گرایانه کنش» است که پارسونز در دوره نخست تلاش نظری اش آن را بسط و توضیح داد. از جمله مزایای این الگو، تاکید بر ابعاد مختلف ذهنی و عینی است. بر این اساس، داده های مرتبط با طلاق در دهه های اخیر در ایران با توجه به ذهنیت کنشگران ایرانی معنادار شده است. روش اصلی به منظور تحلیل یافته ها نیز «تحلیل ثانویه» است. مبنای تامین داده های تحلیل، داده های پژوهش های کلان و عمدتا ملی است که پیش از این صورت گرفته است. بر اساس مدل مذکور و با استفاده از روش تحلیل ثانویه، ابعاد عینی و ذهنی طلاق و الگوی تغییر نگرشی در خصوص طلاق نیز با توجه به شاخص های تفصیلی و با ارجاع به داده های ملی مورد بررسی قرار گرفته است.