بررسی مقایسه ای و تحلیلی مولفه های رضامندی زوجیت درزوج های غیرخویشاوند و خویشاوند

شیوه ازدواج و نسبت خانوادگی زوجین و خانواده های آنان از جمله مواردی است که می تواند با شناخت اولیه آنان از یکدیگر و سازگاری و رضایت زناشویی مرتبط باشد. پژوهش حاضر به مقایسه رضایت مندی زوجیت در افراد با ازدواج های خویشاوندی و غیرخویشاوند می پردازد. بدین منظور 120 آزمودنی (در هر گروه 60 نفر) انتخاب شد و با استفاده از مقیاس رضایت مندی زوجیت افروز (AMSS)  مورد آزمون قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد، هرچند میان نمره کل رضایت مندی زوجیت در افراد با ازدواج های خویشاوندی در مقایسه با افراد با ازدواج غیرخویشاوندی اختلاف معناداری وجود ندارد، اما در سطح زیر مقیاس ها، میان نمرات افراد با ازدواج های غیرخویشاوندی در زیر مقیاس حل مساله، رضایت مندی، مطلوب اندیشی و مهارت های ارتباطی میان زوجین با ازدواج های خویشاوندی و غیرخویشاوندی اختلاف معناداری دیده شد. با در نظر گرفتن این موضوع به نظر می رسد ارایه آموزش ها و مشاوره های خانوادگی در راستای بهبود مهارت های ارتباطی و مهارت های حل مساله در میان افراد با ازدواج های خویشاوندی بیش از پیش باید مورد توجه قرار گیرد. بویژه آنکه، روابط خانوادگی بیشتر در بین این زوجین در برخی موارد می تواند در صورت عدم مدیریت صحیح موجب سوتفاهم ها و اختلافاتی شود که سبب تضعیف تعاملات زوجین می شود. از جمله دلایل ضعف در مهارت های ارتباطی به نوبه خود می تواند ناتوانی در بکارگیری روش های حل مساله درست است که از طریق آموزش و مشاوره می توان تا حدود زیادی آنها را کنترل و مدیریت نمود.