بیان CD117 در گواتر مولتی نودولر و کارسینوم پاپیلری تیروئید و ارتباط آن با فاکتورهای موثر در پیش آگهی

گواترمولتی نودولر، بزرگی خوش خیم غده ی تیرویید و کارسینوم پاپیلری تیرویید، شایع ترین نوع سرطان تیرویید است. امروزه می توان از مارکرهای ایمونوهیستوشیمی در تشخیص و پیش آگهی تومورها استفاده نمود. در مطالعه ی حاضر در نمونه های گواتر مولتی نودولر و کارسینوم پاپیلری تیرویید، بیان مارکر CD117 و ارتباط آن با عوامل موثر در پیش آگهی مقایسه شد.

مواد و روش ها:

 در این مطالعه مقطعی، در 60 بیمار مبتلا به گواتر مولتی نودولر و 60 بیمار مبتلا به کارسینوم پاپیلری تیرویید، که طی سال های 97-1390 در بیمارستان شهید مصطفی خمینی تهران تحت جراحی تیروییدکتومی قرار گرفته بودند، بیان مارکر CD117 در بافت تیرویید با روش ایمونوهیستوشیمی مورد ارزیابی قرارگرفت و از نمره صفر تا 3 درجه بندی شد.

یافته ها: 

در تمامی نمونه های خوش خیم و بدخیم CD117 بیان شد: در نمونه های بدخیم 95 درصد نمره 1 و 5درصد نمره 2 و در نمونه های خوش خیم حدود 52درصد نمره 1 و 48درصد نمره های 2 و 3 مشاهده شد، به طوری که نمره ی بیان آن در نمونه های بدخیم با اختلاف معنی دار کم تر بود (05/0< P). همچنین افزایش بیان CD117 با کاهش درگیری غدد لنفاوی و افزایش اندازه ی تومور ارتباط داشت (05/0<p)، ولی با دیگر عوامل موثر بر پیش آگهی ارتباط معنی داری مشاهده نشد (081/0=p).

با توجه به نتایج متناقض در مورد ارتباط بیان CD117 با فاکتورهای موثر در پیش آگهی، انجام مطالعات بیش تر توصیه می شود.