مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و مصرف مکمل جینسینگ تحت شرایط تعلیق اندام حرکتی تحتانی بر هورمون رشد و مقاومت به انسولین در موش نر سوری

قرارگیری در شرایط بی وزنی بر سیستم های مختلف بدن تاثیرگذار است و باعث مشکلات عضلانی همچون آتروفی عضلانی می گردد. لذا هدف از انجام پژوهش، مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و مصرف مکمل جینیسنگ بر هورمون رشد و مقاومت به انسولین در موش سوری تحت شرایط تعلیق اندام حرکتی تحتانی بود.

در این مطالعه 50 سر موش سوری نر در پنج گروه مساوی: تعلیق، تعلیق + تمرین، تعلیق + عصاره جینسینگ، تعلیق + تمرین + عصاره جینسینگ و کنترل (شرایط عادی) قرار گرفتند. گروه های تمرین براساس برنامه تمرین به مدت هشت هفته، 3 جلسه در هفته بر روی نردبان تمرین داده شدند. گروه های دریافت عصاره، 3روز در هفته به مدت هشت هفته، عصاره را به صورت گاواژ دریافت کردند. برای ایجاد شرایط بی وزنی از تعلیق اندام تحتانی استفاده شد. 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، نمونه خون و سرم برای بررسی تغییرات هورمون رشد و مقاومت به انسولین جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری و مقایسه بین گروه ها، از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد.

نتایج نشان داد بین تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی با و بدون مصرف مکمل جینسینگ تحت شرایط تعلیق برمقادیر هورمون رشد تفاوت معناداری وجود دارد (01/0=p). اما بر مقاومت به انسولین تفاوت معناداری وجود ندارد.

نتایج این پژوهش نشان داد که افزایش معنی دار در میزان هورمون رشد و همچنین کاهش غیر معنی دار در مقاومت به انسولین در نتیجه فعالیت ورزشی مقاومتی و مصرف عصاره جینسینگ احتمالا می تواند آتروفی عضلانی ناشی از تعلیق را کاهش دهد و گواه دیگری بر اثرات مثبت فعالیت های ورزشی بر مکانیسم سنتز پروتئین است.