تاثیر کودهای زیستی و پوترسین بر بیوماس، گره زایی و برخی صفات مورفولوژیکی و بیوشیمیایی ماشک گل خوشه ای تحت شرایط دیم

به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی و پوترسین بر بیوماس، گره زایی و برخی صفات مورفولوژیکی و بیوشیمیایی ماشک گل خوشه ای تحت شرایط دیم، آزمایشی در سال 1398 به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. فاکتورهای موردبررسی شامل کودهای زیستی (عدم کاربرد کودهای زیستی به عنوان شاهد، کاربرد ریزوبیوم (Rhizobium legominuzarum)، کاربرد میکوریز (Glomus mosseae)، کاربرد توام میکوریز با ریزوبیوم، ریزوبیوم و ازتوباکتر (Azotobacter chrocoocom strain 5)، میکوریز و ازتوباکتر، ریزوبیوم با ازتوباکتر و میکوریز] و محلول پاشی پوترسین در سه سطح (محلول پاشی با آب به عنوان شاهد و محلول پاشی 5/0 و 1 میلی مولار پوترسین) بودند. نتایج نشان داد کاربرد توام ازتوباکتر با میکوریز و ریزوبیوم و محلول پاشی یک میلی مولار پوترسین وزن ریشه، سهم برگ از بیوماس کل، قندهای محلول برگ و ساقه و بیوماس کل را به ترتیب 33/133، 5/4، 94/31، 82/41 و 94/56 درصد نسبت به عدم کاربرد کودهای زیستی و عدم محلول پاشی با پوترسین افزایش داد. هم چنین کاربرد توام ازتوباکتر با میکوریز و ریزوبیوم و محلول پاشی یک میلی مولار پوترسین هدایت الکتریکی و میزان مالون دی آلدیید را به ترتیب 99 و 39/125 درصد در مقایسه با عدم کاربرد کودهای زیستی و عدم محلول پاشی با پوترسین کاهش داد. به نظر می رسد کاربرد کودهای زیستی و محلول پاشی پوترسین می تواند بیوماس کل ماشک گل خوشه ای تحت شرایط دیم را به واسطه بهبود صفات بیوشیمیایی و مورفولوژیکی افزایش دهد.