ارزیابی شیوه های کاشت و کاربرد علف کش های خاک مصرف بر مهار علف های هرز و عملکرد کنجد

با توجه به قدرت رقابتی کم کنجد در مقابل علف های هرز، حضور علف های هرز به شدت سبب کاهش عملکرد کنجد می شود، لذا مهار علف های هرز در این محصول اهمیت زیادی دارد. با این هدف، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در تابستان سال 1396 در شهرستان رامهرمز، استان خوزستان انجام شد. کرت اصلی، شیوه کشت (کرتی، کف جوی و روی پشته) و کرت های فرعی، کاربرد علف کش (اکسیفلورفن (360 میلی لیتر ماده موثر در هکتار)، دایوران (540 گرم ماده موثر در هکتار)، تریفلورالین (1200 میلی لیتر ماده موثر در هکتار)، و لینوران (5/562 میلی لیتر ماده موثر در هکتار)) بود. هم چنین، آزمایش، دارای تیمارهای شاهد با علف هرز و وجین دستی به منظور مقایسه بود. نتایج نشان داد بیش ترین درصد کاهش وزن خشک علف های هرز تحله (Corchorus olitorius L.) و پیچک مزرعه (Convolvulus arvensis L.) به ترتیب در تیمارهای تریفلورالین در کشت کف جوی (09/83 درصد) در 75 روز پس از سم پاشی و تیمار اکسی فلورفن (30/83 درصد) در 30 روز پس از سم پاشی مشاهده شد. بیش ترین میزان عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه در تیمار وجین دستی در کشت کف جوی (به ترتیب 7/10142 و 37/1930 کیلوگرم در هکتار) وجود داشت. هم چنین، میزان عملکرد دانه (2/1878 کیلوگرم در هکتار) در تیمار کشت کف جوی با کاربرد تریفلورالین نیز بیش تر از سایر علف کش ها در شرایط مشابه بود. بیش ترین درصد روغن از تیمار وجین دستی در کشت کف جوی (36/52 درصد) و بیش ترین شاخص برداشت در شیوه کشت کف جوی (23/18 درصد) به دست آمد. به طورکلی، بهترین روش تلفیقی مهار علف های هرز و بهبود عملکرد کنجد، شیوه کشت در کف جوی به همراه وجین دستی علف های هرز و یا استفاده از علف کش تریفلورالین بود.