تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر عملکرد تعادلی و شاخص هزینه فیزیولوژیک بیماران زن مبتلا به ام.اس

ضعف عضلانی و مشکلات تعادلی به عنوان عامل محدودکننده در بیماران ام اس به شمار می رود که می تواند با فعالیت بدنی بهبود یابد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته ورزش هوازی بر عملکرد تعادلی و شاخص هزینه فیزیولوژیک بیماران مبتلا به ام.اس شهرستان یزد در سال 1394، بود.

تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و به صورت طرح پیش آزمون و پس آزمون انجام گرفت. نمونه های تحقیق به صورت هدفمند در دسترس شامل 30 نفر (15 نفر گروه تمرین و 15 نفر گروه کنترل)  از بیماران زن مبتلا به ام.اس عضو انجمن ام.اس بیمارستان شهید صدوقی یزد که بیماری آنها توسط متخصص مغز و اعصاب و با استفاده از امتیاز مقیاس EDSS کمتر از 4/5، تشکیل می دادند. آزمودنی های به صورت هدفمند در دسترس و به  صورت تصادفی ساده به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت 8 هفته، 3 روز در هفته، هر جلسه 90-60 دقیقه با شدت 70-50 درصد با حداکثر ضربان قلب در یک برنامه تمرین هوازی شرکت کردند. از آزمون های شارپند رومبرگ برای تعادل ایستا، آزمون بلند شدن و راه رفتن زمان دار برای تعادل پویا و آزمون هزینه فیزیولوژیک برای تعیین شاخص هزینه فیزیولوژیک بیماران استفاده گردید. جهت تحلیل آماری از میانیگین انحراف استاندارد و همچنین از آزمون های شاپیروویلک، تی مستقل و تحلیل کوواریانس از نرم افزارSPSS  نسخه 25 در سطح (0/05 > P) استفاده گردید.

نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که تمرین منتخب هوازی موجب افزایش معنی دار در میزان تعادل ایستا (07/ = 0P) و افزایش معنی دار در میزان تعادل پویا (0/001 > P) و همچنین موجب بهبود شاخص هزینه فیزیولوژیک (0/001=P  ) بیماران زن مبتلا به ام اس در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل گردید.

با توجه به یافته های مطالعه حاضر تمرینات هوازی می تواند منجر به بهبود تعادل ایستا و پویا، همچنین بهبود شاخص هزینه فیزیولوژیک در بیماران مبتلا به ام. اس گردد. لذا استفاده از این تمرینات برای بیماران مبتلا به ام اس توصیه می گردد.