قاعده تسامح در ادله سنن

تسامح در ادله سنن یعنی سخت گیری نکردن درباره ادله ضعیفی که بر مستحبات دلالت می کند، و از آن جاکه مستحبات و مکروهات کم و بیش در همه ابواب فقهی وجود دارد، لذا پرداختن به این قاعده از اهمیت زیادی برخوردار است. نوشتار حاضر، این موضوع و گستره آن را مورد نقد و ارزیابی قرار داده است. در مجموع این نتیجه به دست آمده است که از اخبار «من بلغ» به عنوان مهمترین دلیل قاعده تسامح، نه می توان حجیت خبر ضعیف دال بر استحباب را استفاده کرد و نه می توان مفاد آن ها را بر ارشاد یا مانند آن حمل کرد، بلکه مفاد اصلی این روایات، ثواب تفضلی خداوند متعال به کسی است که عملی را به امید ثواب انجام می دهد، یعنی این روایات فقط إخبار از تفضل اند؛ به علاوه این اخبار شامل فتوای فقیه، روایت ضعیف دال بر وجوب یا حرمت و نیز روایات فضایل نمی شوند، لکن مکروهات را در بر می گیرند.