اثر فعالیت استقامتی حاد متعاقب مصرف سه دوز مختلف مکمل سیر بر فاکتور هشت، فیبرینوژن انعقادی و فشار خون سیستولی و دیاستولی در مردان جوان ورزشکار

اثر فعالیت استقامتی حاد متعاقب دوزهای سیر بر فاکتورهای انعقادی و فشار خون مشخص نیست. هدف بررسی تاثیر فعالیت استقامتی حاد متعاقب مصرف سه دوز سیر بر فاکتور هشت، فیبرینوژن و فشار خون سیستولی و دیاستولی مردان ورزشکار بود.

15 مرد استقامتی کار (سن 88/7±27 سال، وزن 45/6±9/73 کیلوگرم، قد 33/4±35/175 سانتی متر)، داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها 4 جلسه، دوز های سیر (500،750 و 1000 میلی گرم) و دارونما را مصرف کرده و 4 ساعت بعد فعالیت استقامتی 30 دقیقه ای با شدت 85-65 درصد ضربان قلب هدف را بر روی نوار گردان انجام دادند. نمونه خونی، قبل و 4 ساعت بعد از مکمل، دارونما و فعالیت استقامتی حاد، گرفته شد. تفاوت بین دوزهای سیر متعاقب فعالیت استقامتی، با آنالیز واریانس- بونفرونی و تاثیر هر یک از دوزهای سیر و دارونما با تی-وابسته تحلیل شد

یک جلسه فعالیت حاد استقامتی متعاقب هر سه دوز سیر، فاکتور VIII، فیبرینوژن و فشارخون سیستولی را به طور معنی داری افزایش داد (05/0˂P). این افزایش فاکتور VIII و فیبرینوژن متعاقب یک جلسه فعالیت استقامتی شدید پس از 500 میلی گرم در مقایسه با 1000 میلی گرم، به طور معنی داری کمتر بود (05/0˂P)، در حالیکه این افزایش فشار سیستولی پس از دوز 1000 میلی-گرم در مقایسه با 500 میلی گرم، به طور معنی داری کمتر بود (05/0˂P). فشار دیاستولی پس از تمرین و سیر تغییر معنی داری نداشت (05/0<P).

دوز 500 میلی گرم بهترین دوز کاهنده فاکتور VIII و فیبرینوژن می باشد. در حالیکه، سیر 1000 میلی گرم در مقایسه با 500 میلی گرم بهترین دوز کاهنده فشار خون سیستولی متعاقب یک جلسه فعالیت استقامتی حاد می باشد.