ارزیابی آسیب پذیری کالبدی شهر جدید هشتگرد در برابر زلزله احتمالی

رخداد بلایای طبیعی به ویژه زلزله در محیط های شهری، اثرات مخربی را به همراه دارد و انسان ها نیز به طور فزاینده ای از آثار زیان بار این بلایا رنج می برند. از این رو شناخت و برنامه ریزی مناسب پیش از رخداد سانحه، می تواند از آثار مخرب این وقایع، تلفات جانی و خسارات مالی برجای مانده از آنها را بکاهد. این پژوهش با هدف شناسایی آسیب پذیری بافت کالبدی شهر جدید هشتگرد در برابر زلزله احتمالی انجام شد.

روش شناسی:

 پژوهش حاضر از نوع کاربردی و توصیفی- تحلیلی است. نخست با به کارگیری نظر خبرگان از طریق طیف لیکرت، 8 شاخص دسترسی به فضای سبز، تراکم ساختمانی، تراکم جمعیتی، کاربری اراضی، فاصله از گسل، فاصله از مراکز امدادی، دسترسی به معابر و شریان ها و عرض معابر انتخاب شدند و در پایان از طریق تحلیل محتوای کمی و وزن دهی به هر یک از شاخص ها با روش AHP در نرم افزار Expert Choice و بررسی آسیب پذیری شهر جدید هشتگرد نسبت به تک تک شاخص ها با نرم افزار GIS، پهنه بحرانی شهر آشکار شد.

 یافته ها:

 تنها نزدیک به 18% مساحت شهر که فازهای 1، 2، 3 و بخشی از فاز 4 را شامل می شود، در وضعیت بحرانی قرار داشت. 91/54% مساحت آن آسیب پذیری کم و بسیار کم و 73/26% آسیب پذیری متوسط داشتند.

 نتیجه گیری: 

با افزایش تراکم فضاهای سبز شهر و توزیع مناسب آنها، مهار تراکم جمعیتی و ساختمانی در راستای محور ورودی و پخشایش ترازمند آنها در شهر، افزایش شمار مراکز امدادی، رعایت حریم گسل ها به ویژه در فازهای 2، 4 و 5 و واگذارکردن این نقاط به فضاهای سبز شهری، برنامه ریزی مناسب برای کاربری زمین های بایر و عدم هم جواری کاربری های ناسازگار می توان از میزان آسیب پذیری شهر جدید هشتگرد کاست.