اثر ساختار حلال بر پراکندگی نانولوله های تک دیواره: یک ارتباط کمی ساختار-خاصیت
نانولوله های کربنی به عنوان یکی از معروف ترین دسته از نانو ترکیب های کربنی کاربردهای گوناگونی در حوزه های متفاوت علوم و صنعت از جمله کاربردهای فتوولتاییک مانند سلول های خورشیدی و تقویت ترکیب ایده آل در چندسازه ها دارند. در برخی کاربردهای این نانولوله ها نیاز است که این ترکیب ها در فاز محلول مورداستفاده قرار گیرند. ازاین رو، انتخاب حلال مناسب برای پراکنده کردن این ترکیب ها اهمیت زیادی دارد. در این پژوهش با استفاده از روش ارتباط کمی ساختار-خاصیت، مدلی ارایه شده است که ازیک طرف در پیشگویی مقدار پراکندگی نانولوله های کربنی تک دیواره در حلال های گوناگون مرسوم کمک می کند و از طرف دیگر ویژگی های موثر در پراکنده سازی این ترکیب ها را مشخص می کند. براساس نتیجه ها، مدل خطی چندگانه به دست آمده شامل 5 توصیف کننده بود که ضریب همبستگی در سری آموزش، ارزیابی متقاطع و سری آزمون به ترتیب برابر با 84/0، 91/0 و 92/0 به دست آمد که نشان دهنده کارایی مدل ارایه شده است. برهم کنش های احتمالی نانولوله کربنی- حلال به دست آمده از مدل ساختار- پراکندگی پیشنهادی می تواند به منظور انتخاب حلال های مناسب برای تهیه محلول (پراکندگی) نانولوله های کربنی تک دیواره به کار رود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.