ارزیابی عملکرد و کیفیت علوفه کوشیا، سسبانیا و گوار تحت شرایط شوری آب آبیاری

شوری یکی از مهم ترین فاکتورهای محدود کننده رشد و عملکرد در کشاورزی فاریاب است. پتانسیل طبیعی گیاه متحمل به شوری کوشیا در کنار لگوم ها در کشت مخلوط می تواند به عنوان استراتژی مناسب در کاهش بحران شوری که در حال افزایش است، مورد استفاده قرار گیرد. این آزمایش به صورت اسپلت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و در سال های 1395 و 1396 در مزرعه تحقیقاتی مرکز ملی تحقیقات شوری ایران- یزد، انجام شد. شوری به عنوان عامل اصلی (آبیاری با آب دارای هدایت الکتریکی 4، 9 و 14 دسی زیمنس بر متر) و سامانه های کشت به عنوان عامل فرعی و در هفت سطح شامل سه تیمار کشت خالص کوشیا، سسبانیا و گوار و کشت های مخلوط دو و سه گونه ای آنها در نظر گرفته شد. کل عملکرد علوفه در کشت مخلوط سه گونه نسبت به تک کشتی کوشیا در سطح شوری 4 و 9 دسی زیمنس بر متر به ترتیب 5 و 1/4 درصد افزایش معنی دار و در شوری 14 دسی زیمنس بر متر 5/1 درصد کاهش غیرمعنی داری داشت. نسبت برابری زمین(LER) بین 99/0 تا 33/1 بود. عملکرد پروتئین خام کل در مخلوط سه گونه نسبت به تک کشتی کوشیا 8/55 تا 3/66 درصد افزایش نشان داد. فیبر شوینده خنثی (NDF) و فیبر شوینده اسیدی (ADF) در سیستم های کشت مخلوط 7 تا 22 درصد کاهش یافت. با توجه به افزایش کمی و کیفی علوفه که از طریق کاهش میزان NDF و افزایش DMI حاصل شد، می توان کشت مخلوط سه گونه را بجای تک کشتی کوشیا توصیه نمود.