اثر کاربرد باکتری های محرک رشد و اسیدهای آمینه بر عملکرد کمی و کیفی سیب زمینی (Solanum tuberosum L. CV Agria)

 این مطالعه با هدف بررسی تاثیر کاربرد کودهای زیستی و محلول پاشی اسیدهای آمینه بر رشد، عملکرد و جذب برخی عناصر غذایی در گیاه سیب زمینی انجام شد. آزمایش در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملکان به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار ودر سال 1397 انجام شد. تیمار ها شامل محلول پاشی اسید های آمینه (عدم کاربرد، محلول پاشی با غلظت 5/2 و 75/3 گرم در لیتر آب) و باکتری های محرک رشد (عدم کاربرد، کاربرد سودوموناس، ازتوباکتر و آزوسپریلیوم) بود. بر اساس نتایج به دست آمده، درصد پروتئین غده تنها تحت تاثیر محلول پاشی اسیدهای آمینه با غلظت 75/3 گرم در لیتر آب افزایش یافت. تعداد غده در بوته، قطر غده، متوسط وزن غده، عملکرد غده و درصد نیتروژن غده سیب زمینی تحت تاثیر محلول پاشی اسیدهای آمینه با غلظت 5/2 و 75/3 گرم در لیتر آب افزایش معنی داری داشت. عملکرد غده در واکنش به محلول پاشی اسیدهای آمینه با غلظت 75/3 گرم در لیتر آب حدود 6/44 درصد افزایش یافت. در این مطالعه، کاربرد ازتوباکتر و کاربرد آزوسپریلیوم نیز اثر افزایشی معنی داری بر صفاتی نظیر تعداد غده در بوته، عملکرد غده و درصد پروتئین غده داشت. عملکرد غده تحت تاثیر کاربرد ازتوباکتر و آزوسپریلیوم به ترتیب به میزان 7/35 و 7/41 درصد افزایش یافت. نتایج نشان داد کاربرد ازتوباکتر، آزوسپیریلیوم و محلول پاشی با غلظت 75/3 گرم در لیتر آب می تواند نقش موثری در بهبود عملکرد سیب زمینی داشته باشد.