ارزیابی عکس العمل بیوشیمایی گیاهچه های آفتابگردان به سطوح سلنیوم در شرایط شور

در این پژوهش تاثیر سلنیوم (صفر، 5 و 10 میکرومولار) بر روی آفتابگردان در شرایط شور (50 و 100 میلی مولار) و در محیط هیدروپونیک به صورت فاکتوریل و در قالب یک طرح تصادفی در دانشگاه پیام نور مرکز تبریز در سال 1394 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که شوری، در هر دو سطح، باعث افزایش معنی دار مقدار مالون دی آلدیید و فنل آزاد و کاهش فلاونویید شد. همچنین، شوری  mM50 افزایش مقدار آنتوسیانین، پروتئین کل، قند محلول و فعالیت آسکوربات پراکسیداز و شوری mM100 کاهش وزن خشک و ارتفاع اندام هوایی و افزایش مقدار پرولین، تانن و لیگنین را به طور معنی دارموجب شد. کاربرد سلنیوم 5 میکرومولار در محیط های فاقد نمک موجب کاهش مقدار فلاونوییدها و لیگنین، ولی افزایش فعالیت پراکسیداز، مقدار فنل آزاد و ارتفاع اندام هوایی شد. درحالی که کاربرد سلنیوم 10 میکرومولار در محیط های فاقد نمک افزایش غلظت لیگنین و مالون دی آلدیید و فعالیت آسکوربات پراکسیداز را باعث شد. در محیط های حاوی نمک mM 50، کاربرد سلنیوم در هر دو غلظت، باعث کاهش معنی دار مقدار قند محلول و فعالیت آسکوربات پراکسیداز و در 10 میکرومولار باعث افزایش تانن و کاهش لیگنین شد. در محیط های حاوی نمک mM 100، کاربرد سلنیوم در هر دو غلظت باعث کاهش معنی دار پرولین، تانن و لیگنین و افزایش فعالیت آسکوربات پراکسیداز شد. طبق نتایج حاصل، سلنیوم اگرچه باعث تغییرات قابل توجهی در مقدار ترکیبات فنلی و قند محلول و افزایش آنزیم آسکوربات پراکسیداز شد ولی نتوانست باعث کاهش مقدار مالون دی آلدیید شود و ازکاهش وزن خشک در شرایط شور ممانعت کند.