مقایسه میزان تمرین و برخی از عوامل محیطی موجود در محیط پرورش پرتابگران دوومیدانی کار معلول و غیرمعلول

یکی از عوامل مهم در اکتساب خبرگی، میزان تمرین و ویژگی‌های محیط پرورش استعداد است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه میزان تمرین و برخی از عوامل محیطی موجود در محیط پرورش پرتابگران دوومیدانی‌کار معلول و غیرمعلول بود. 

روش پژوهش توصیفی و از نوع علی‌مقایسه‌ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را دوومیدانی‌کاران غیرمعلول و معلول رقابت‌کننده در سطوح ملی و بین‌المللی در رشته پرتاب‌ها تشکیل ‌دادند. پنجاه پرتابگر (25 معلول و 25 غیرمعلول) به‌صورت دردسترس و هدف‌مند انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه تاریخچه تکاملی ورزشکاران (هوپ‌وود و همکاران، 2010)، سن شروع ورزش، میزان تمرین، میزان حمایت‌های دریافت‌شده و سن شروع ورزش دوومیدانی ثبت شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تی‌مستقل صورت گرفت. سطح معناداری 0٫05 در نظر گرفته شد.

بین دو گروه به‌لحاظ سن شروع ورزش دوومیدانی (0٫004=p) و سن اولین مسابقه (0٫013=p) تفاوت وجود داشت و دوومیدانی‌کاران غیرمعلول در سن کمتری ورزش دوومیدانی را شروع و در مسابقه شرکت کردند؛ اما میانگین ساعات تمرین دوومیدانی (0٫024=p) و بدنسازی (0٫014=p) در دوومیدانی‌‌کاران معلول بیشتر از دوومیدانی‌کاران غیرمعلول به‌دست آمد. همچنین میزان حمایت دریافت‌شده از مربی و والدین (0٫001>p) و میزان بهره‌مندی از امکانات ورزشی (0٫004=p) در دوومیدانی‌کاران معلول کمتر از دوومیدانی‌کاران غیرمعلول بود. 

براساس یافته‌های این پژوهش، در میزان تمرین و برخی از عوامل محیطی بین دوومیدانی‌کاران معلول و غیرمعلول تفاوت معناداری وجود دارد و معلولان از تسهیلات محیطی کمتری بهره می‌برند؛ بنابراین مسیولان ورزش معلولان باید در این زمینه تلاش بیشتری کنند.