بررسی اثر اسید هیومیک بر برخی ویژگی های مورفوفیزیولوژیکی و بیوشیمیایی پایه های بادام تحت ‏تنش شوری

انتخاب منابع کودی مناسب، مشکلات ناشی از شوری را از گیاه دور می کند. بدین منظور، آزمایش فاکتوریل، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی،در سه تکرار، در دانشگاه محقق اردبیلی، در سال های 96-1395، انجام شد.عامل اول اسیدهیومیک در چهار سطح (صفر، 5/2، 5 و7 کیلوگرم برهکتار)، عامل دوم کلریدسدیم در چهار سطح (صفر،60،120 و180 میلی مولار) و عامل سوم پایه های دوساله بادام بذری در دو سطح (GF677 و  (GN15بودند نتایج نشان داد با افزایش شوری، وزن خشک ریشه به ساقه، به ویژه در GF677، Na+ و Cl- و شاخص روزنه ای، به ویژه در GN15، افزایش و سطح ویژه برگ، K+ و N، پتانسیل آب برگ، هدایت روزنه ای، فتوسنتز و تعرق، به ویژه در GN15، کاهش پیداکردند. کربوهیدرات ، تا  120 میلی مولار، به ویژه در GF677، افزایش و سپس کاهش یافت. GF677، با افزایش اسیدهیومیک تا 5 کیلوگرم برهکتار، در شوری 180 میلی مولار، با بیشترین وزن خشک ریشه به ساقه و سطح ویژه برگ، کمترین Na+ و Cl- و بیشترین K+ و N برگ، دارای بیشترین پتانسیل آب برگ (9/1- مگاپاسکال) و کربوهیدارت (92/86 میلی گرم بر گرم وزن تر)، نسبت به دو پایه دیگر بود. بیشترین هدایت روزنه ای (53/0 میلی مول برمترمربع برثانیه) و فتوسنتز (73/18 میکرومول CO2 برمترمربع برثانیه) در پایه GF677، 5/2 کیلوگرم برهکتار اسیدهیومیک و شوری شاهد به دست آمد. با افزایش اسیدهیومیک، در این شرایط، شاخص روزنه ای، به ویژه در پایه GF677، کاهش یافت. لذا، GF677، متحمل ترین پایه به شوری و 5/2 و 5 کیلوگرم برهکتار اسیدهیومیک، مناسب ترین سطوح، بر پایه های بادام ارزیابی گردیدند.