رابطه باورهای دینی با کیفیت زندگی و تاب آوری مادران کودکان سرطانی

تشخیص سرطان در فرزندان برای خانواده به عنوان بحران تلقی می شود که موجب ایجاد اختلالاتی در کیفیت زندگی والدین می شود. از راهبردهای مناسب برای ارتقای کیفیت زندگی، تاب آوری است. تاب آوری به سازگاری در برابر بیماری هاو عوامل تنش زا در زندگی اشاره دارد. همچنین باور دینی در زندگی اجتماعی، روانشناختی و تاب آوری نقش مهمی را برعهده دارد.  تحقیق حاضر به منظورتبیین رابطه باورهای دینی با کیفیت زندگی و تاب آوری مادران کودکان سرطانی انجام شده است.

پژوهش از نوع توصیفی، همبستگی است، جامعه آماری123 نفراز مادران کودکان سرطانی که به بخش سرطان بیمارستان طالقانی شهرگرگان مراجعه نموده اند، با روش نمونه گیری سرشماری انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون، پرسشنامه دینداری خدایاری فرد و پرسشنامه کیفیت زندگی مراقبین سرطان ویتزنر به عنوان ابزار ارزشیابی مورد استفاده قرارگرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 0.05<P  به عنوان سطح معنی داری در نظرگرفته شد.

نتایج ضریب همبستگی پیرسون حاکی ازآن است که باوردینی با تاب آوری رابطه مثبت معنادار دارد. در حالی که بین باوردینی وکیفیت زندگی تفاوت معناداری مشاهده نشد.

مبتنی بر یافته ها، باورهای دینی یک عامل کارآمد و موثر در تاب آوری مادران کودکان سرطانی می باشد. بنابراین چاره جویی برای تدوین خدمات بالینی سودمند و برنامه های مشاوره ای مناسب و هدفمند جهت بهبود کیفیت زندگی این مادران و فرزندانشان ضروری به نظر می رسد.