جامعه شناسی احساسات و رفتارهای نشاط بخش مبتنی بر پاداش روش ترکیبی در بین شهروندان شهر مشهد

نشاط بخشی رفتار احساسی مثبتی است که فرد از ابراز آن پاداش دریافت می کند. این پژوهش در جهت رویکرد احساسات اجتماعی ترنر مبتنی بر روش ترکیبی (کیفی- کمی- فضایی) به مطالعه رفتارهای نشاط بخش پرداخته است. جامعه مورد مطالعه شهروندان بالای 18 سال مناطق شهری مشهد بوده که متناسب با نمونه گیری (موردی نوعی، تصادفی ساده متناسب با حجم هر منطقه و مکانی-نقطه ای) مشارکت کنندگان و پاسخگویان انتخاب شده اند. ابزار (مصاحبه نیمه عمیق، پرسشنامه مصاحبه ای و ترسیم نقشه) بوده و جمع آوری یافته ها مبتنی بر تحلیل مضامین، توصیف، تبیین و تحلیل فضایی صورت گرفته است. در این پژوهش مصاحبه با مشارکت کنندگانی که در محافل صمیمی به ابراز نشاط بخشی پرداخته اند، اطلاعات متنی و کیفی جمع آوری شده است؛ سپس با انجام کدگذاری مقوله ها، مولفه ها و سوالات پرسشنامه محقق ساخته تدوین شده است. میزان آلفای پرسشنامه برابر با 78/0 به دست آمده است. نتایج بخش کیفی بیانگر این است که مقوله محوری پاداش ها برای بهره مندی از تشویق، تایید کردن، حس خوشایند و موفقیت در راستای بیان احساسات و مبادله عواطف شکل می گیرد. در بخش کمی، میانگین متوسط روبه بالای انواع پاداش ها در سطح مناطق شهری به دست آمده و بر اساس تحلیل فضایی واحد تحلیل خانوارهایی بوده اند که در مناطق کم برخوردار شهری کمتر پاداش دریافت کرده اند و مناطق برخوردار از امکانات بیشترین پاداش دریافت شده است. نتایج خوشه بندی پاداش های نشاط بخش به دو خوشه تقسیم شده که مناطق هر خوشه با حفظ همجواری مکانی به این اشاره می کند که خوشه اول نسبت به خوشه دوم از نظر دریافت پاداش های نشاط بخش از میانگین کمتر از حد متوسط برخوردار بوده است. درنهایت پاداش های نشاط بخش به عنوان یک برانگیختگی احساسی متاثر از ساختار به صورت تجربه زیسته عاطفی خوشایند مبادله می شود و در راستای ارتقاء کیفیت زندگی تبدیل به یک سرمایه بی بدیل می گردد.