تحمل دمایی در حشرات کامل شته معمولی گندم graminum Schizaphis : نقش متفاوت قندها و پلی ال ها

شته معمولی گندم (Rondani (graminum Schizaphis یکی از آفات مهم غلات میباشد که زمستان را در مناطق معتدل به صورت پوره و افراد بالغ سپری می کند. جمعیت این شته با مساعد شدن شرایط آب و هوایی در بهار افزا یش مییابد اما به تدریج با گرم شدن هوا از اواسط خردادکاهش می یابد . جهت بررسی تحمل دمایی حشرات کامل ، کلنیهایی از این شته به مدت یک هفته در دماهای 20 ،15 ، 10 ،5 و صفر درجه سلسیوس (تیمار سرما) و 20 ،25 و 30 درجه سلسیوس و دو روز در دمای 35 درجه سلسیوس (تیمار گرما) قرار داده شدند . در پایان هر یک از تیمارهای سرما، میزان بقا در دماهای زیرصفر و در پایان هر یک از تیمارهای گرما، میزان بقا در دماهای بالا اندازهگیری و پایینترین (LLT50) و بالاترین (ULT50) دمای کشنده 50 درصد افراد جمعیت تعیین شد. همچنین روند تغییرات قندها و پلی ال ها در هر یک از تیمارها مورد بررسی قرار گرفت . کم ترین دمای LLT50 برابر با 2/13 -درجه سلسیوس در تیمار دمایی صفر درجه سلسیوس و بالاترین دمای ULT50 برابر با 1/40 درجه سلسیوس در تیمار دمایی 35 درجه سلسیوس به دست آمد . بیشترین مق دار گلوکز در تیمار دمایی صفر درجه سلسیوس برابر با .w.f g/µmol 9/80 و بیشترین مقدار مانیتول در تیمار دمایی 35 درجه سلسیوس برابر با w.f g/µmol 7/43 بهدست آمد. گلوکز مهمترین ترکیب قندی موثر در تحمل سرما و مانیتول مهمترین ترکیب قندی م وثر در تحمل گرما شناسای ی شدند . نتایج این مطالعه نشان داد که دماهای بالای ناشی از اثرات تغییرات اقلیمی میتواند در آینده به عنوان تهدیدی برای جمعیت این شته باشد.