مقایسه شاخص‎های ترکیب بدن جانبازان شیمیایی مبتلا به انسداد ریوی مزمن در بیماران با شدت بیماری کم و متوسط به بالا

بیش از صد هزار نفر از جانبازان ایران از آسیب‎های شیمیایی ناشی از گاز خردل رنج می‎برند. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت ترکیب بدن در جانبازان شیمیایی مبتلا به بیماری انسداد ریوی مزمن انجام شد.

مطالعه حاضر از نوع پژوهش مقطعی است. 97 نفر از جانبازان شیمیایی شهر کرج که مبتلا به بیماری انسداد ریوی مزمن بودند، وارد مطالعه شدند. بر اساس پارامترهای اسپیرومتری، بیماران به دو گروه شدت بیماری کم و متوسط به بالا تقسیم شدند. پارامترهای موردنظر در ارزیابی ترکیب بدن با استفاده از تکنیک آنالیز امپدانس بیوالکتریکال مورد ارزیابی قرار گرفتند.

میانگین سن، قد، وزن جانبازان، به ترتیب 3/86±49/19 سال، 6/11±171/85 سانتی متر و 11/09±79/24 کیلوگرم بود. 65/6% از آنان دارای اضافه وزن و یا چاقی بودند. بر اساس شاخص‎های اسپیرومتری، 55/7% (54نفر) از جانبازان دارای شدت بیماری کم و 44/3% (43نفر) از آنها دارای شدت بیماری متوسط به بالا بودند. بین جانبازان شیمیایی مبتلا به بیماری انسداد ریوی مزمن با شدت کم و شدت متوسط به بالا در شاخص‎های توده بدون چربی کل بدن (0/031p=)، توده عضلانی کل بدن (0/026p=) و آب کل بدن (0/031p=) اختلاف معنی‎داری وجود دارد و هر سه شاخص در گروه جانبازان با شدت بیماری متوسط به بالا، میانگین بالاتری نسبت به جانبازان با شدت بیماری کم داشته‎اند. اما در شاخص توده چربی بین دو گروه تفاوت معنی‎داری مشاهده نشد (0/527p=).

بر اساس نتایج این مطالعه، شدت بیماری در جانبازان شیمیایی مبتلا به بیماری انسداد ریوی مزمن بر شاخص‎های ترکیب بدن توده بدون چربی و توده عضلانی یک اثر افزایشی داشته است.