ارزیابی میانگین عملکرد و پایداری ژنوتیپ های عدس با ترکیب ویژگی های روش های AMMI و BLUP
در این پژوهش، 12 ژنوتیپ پیشرفته عدس به همراه ارقام شاهد کیمیا و گچساران به مدت سه سال زراعی (92-1389) در مناطق گچساران، گنبد، خرم آباد و مغان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار کشت شدند. آزمون نسبت درست نمایی (LRT) نشان داد که برهمکنش ژنوتیپ در محیط بر عملکرد دانه معنی دار بود و از این رو تجزیه مقادیر منفرد (SVD) بر روی ماتریس بهترین پیش بینی های نااریب خطی (BLUPها) از برهمکنش های ژنوتیپ در محیط، برای ارزیابی پایداری ژنوتیپ ها انجام شد. نمودار گرمایی مبین تنوع عملکرد دانه ژنوتیپ ها را در محیط های مختلف بود. همچنین نمودار موزاییکی نشان داد که سهم مجموع مربعات ژنوتیپ (G) و برهمکنش ژنوتیپ در محیط (GE) در مجموع مربعات کل (TSS) به ترتیب 17/53درصد و 82/47درصد بود. آزمون اسکریت نشان داد که پنج مولفه اصلی اول سهم قابل توجهی در توجیه ماتریس GEI حاصل از BLUP داشتند، به طوری که مولفه اصلی اول و دوم به ترتیب فقط 32/28درصد و 26/95درصد از تغییرات GEI را توجیه می کردند. بای پلات اولین مولفه اصلی محیط در برابر عملکرد اسمی نشان داد که ژنوتیپ های 8، 4، 3، 14 و 7 با توجه به کمترین نمره های مولفه اصلی اول، سهم ناچیزی در برهمکنش ژنوتیپ در محیط داشتند و از پایداری بیشتری برخوردار بودند. بای پلات عملکرد دانه در برابر میانگین وزنی نمرات مطلق (WAASB)، ژنوتیپ ها را در چهار ناحیه جای داد، به طوری که ژنوتیپ های 4، 6، 8، 9، 10 و 12 در ناحیه چهارم به دلیل بزرگی متغیر پاسخ (داشتن عملکرد بالا) و پایداری بالا (مقادیر پایین WAASB)، بسیار پرمحصول و پایدار بودند. شناسایی ژنوتیپ ها با معیار WAASBY (میانگین وزنی پایداری WAASB و عملکرد دانه) نشان داد که ژنوتیپ های 4، 6، 8 و 9 پرمحصول و پایدار بودند و می توانند نامزد معرفی ارقام جدید باشند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.