نقد پسااستعماری اندیشه جلال آل احمد (گفتمان بومی گرایی و مفهوم غرب و فرودستی)

بومی گرایی در ایران همانند سایر جوامع جهان سومی در نتیجه ازجاشدگی گفتمان تجدد غربی به عنوان گفتمان بدیل مطرح شد.گفتمان تجدد غربی که ادعای جهانشمولی داشت پس از جنگ جهانی دوم شروع به تزلزل نمود که به نظریات پسااستعماری شهرت یافت. پرسش اصلی تحقیق این است که مفهوم غرب در گفتمان بومی گرایی جلال آل احمد چه جایگاهی دارد. فرضیه تحقیق بر آن است که نوع بازنمایی مفهوم غرب در اندیشه جلال آل احمد، او را در مقام پیشگامان تفکر پسااستعماری قرار می دهد و باید تفسیر اندیشه او را ذیل مفهوم «فرودستی» در معنای گرامشیایی-اسپیواکی آن فهمید اما این اندیشه فاقد جهانشمولیت و مفهوم پردازی عام بوده و صرفا در ابعاد محلی و تمثیلی طرح شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که نقد مناسبات فرادستی/فرودستی در اندیشه آل احمد در اعتراض به غربزدگی و با هدف بازگشت به خویشتن و ارج نهادن فرهنگ بومی طرح شد اما در سطح انشانویسی باقی ماند و به یک دستگاه مفهومی منسجم نرسید. آل احمد در فرایند مفصل بندی گفتمان بومی گرا با طرح ایده بازگشت به خویش ناتوان از آن بود که با گذار از نگاه محلی و بومی یک صورتبندی مفهومی و جهانشمول از نظریه اش ارایه کند. روش جمع آوری داده ها اسنادی و کتابخانه ای است.