تبیین امیدواری دانشجویان بر اساس سبک های مقابله ای و معنا در زندگی

هدف پژوهش حاضر تبیین امیدواری دانشجویان بر اساس سبک های مقابله ای و معنا در زندگی بود. روش پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی می باشد و جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال تحصیلی 99-1398 میباشد. برای تعیین حجم نمونه بر اساس پژوهش های انجام شده مشابه و مرتبط، 200 نفر از دانشجویان کارشناسی این دانشگاه به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده های پژوهش از مقیاس امید اسنایدر (SHS)، پرسشنامه ی معنای زندگی (استگر2010) و پرسشنامه ی راهبردهای مقابله ای (لازاروس و فولکمن ، 1980) و برای تجزیه و تحلیل داده ها از  ضریب همبستگی و تجزیه و تحلیل رگرسیون با استفاده از نرم افزار SPSS20 انجام شد. در فرضیه اول نتایج به دست آمده نشان داد بین متغیر امیدواری و سبک مقابله ای مساله مدار رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (Sig<0.05) و بین متغیر امیدواری و راهبردهای هیجان مدار رابطه منفی و معنادار وجود دارد (Sig<0.05). در فرضیه دوم نیز نتایج به دست آمده نشان داد  بین امیدواری و حضور معنا در زندگی و بین امیدواری و جستجوی معنا در زندگی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (Sig<0.05). در فرضیه سوم نتایج مربوط به سبک های مقابله ای نشان می دهد راهبرد مساله مدار به میزان 13% قادر است تغییرات امیدواری را به صورت مثبت و معناداری پیش بینی نماید (Sig<0.05). اما متغیر راهبرد هیجان مدار نمی تواند به صورت معناداری متغیر امیدواری را تبیین نماید (Sig>0.05) و مولفه های معنا در زندگی نیز نشان داد متغیر حضور معنا در زندگی و جستجوی معنا به ترتیب می تواند 24% و 13% از تغییرات متغیر امیدواری را به صورت مثبت و معنادار پیش بینی نماید (Sig<0.05).