بررسی فقهی استفاده از روش های تعقل و تفکر در تربیت دینی فرزندان

استفاده از روش های تعقل و تفکر در تربیت دینی فرزندان، موضوعی است که پژوهش حاضر کوشیده حکم فقهی آن را بررسی نماید. برای این منظور پس از مفهوم شناسی، سراغ ادله عقلی و نقلی رفته است. دلیل عقلی بر وجوب استفاده از روش ها در تربیت دینی دلالت می کند. زیرا عقل بر وجوب شناخت خدا و تکالیف او حکم می کند و راه این شناخت را هم منحصر در تعقل و خردورزی می داند. آیات و روایات دلالت بر استحباب موکد استفاده از این روش ها دارند، ولی با انضمام دلیل عقلی و بر اساس قانون ملازمه حکم عقل و شرع، استفاده وجوب از آیات و روایات نیز خالی از وجه نیست. ازاین رو می توان گفت: زمینه سازی و دعوت فرزندان به خردورزی درباره موضوعاتی که قرآن کریم تعیین کرده و با لحاظ «آیه» بودن این موضوعات، در حدی که سبب تحقق بینش الهی در فرزندان شده و موجبات تربیت دینی آنان را فراهم سازد، واجب است.