رابطه پیش بینی سازمانی بر عملکرد سازمانی با نقش میانجی دوسوتوانی و نقش تعدیل گر پویایی محیطی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه پیش بینی سازمانی برعملکرد سازمانی با نقش میانجی دوسوتوانی و نقش تعدیل گر پویایی محیطی صورت گرفت.

روش شناسی:

 این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش کلیه مدیران پالایشگاه های زیر نظر شرکت ملی پخش فراورده های نفتی ایران است. با توجه به حجم نمونه موردنیاز برای مدل سازی معادلات ساختاری، تعداد 250 نمونه به روش تصادفی ساده انتخاب شد. ابزار گردآوری در این پژوهش، پرسش نامه استاندارد است که حاوی 49 سوال است، روایی ابزار از طریق روایی سازه، روایی همگرا و واگرا مورد سنجش قرار گرفت. پایایی ابزار نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برابر 882/0 محاسبه و مورد تایید قرار گرفت.

یافته ها و نتیجه گیری: 

نتایج حاصل از نرم افزار PLS نشان داد که پیش بینی سازمانی از طریق دوسوتوانی نوآوری بر عملکرد شرکت رابطه معنی داری دارد. نوآوری بهره برداری و نوآوری اکتشافی بر عملکرد رابطه معنی دار و متوسطی دارند. هم چنین رابطه پایش محیطی بر عملکرد از طریق نقش میانجی نوآوری اکتشافی و نوآوری بهره برداری تایید شد. رابطه انتخاب راهبرد بر عملکرد از طریق نقش میانجی نوآوری اکتشافی و نوآوری بهره برداری نیز مورد تایید قرار گرفت، هم چنین نتایج نشان داد نوآوری اکتشافی بر رابطه یکپارچه سازی بر عملکرد نقش میانجی دارد، ولی رابطه یکپارچه سازی بر عملکرد از طریق نوآوری بهره برداری مورد تایید قرار نگرفت. هم چنین نتایج نشان داد که پویایی محیطی رابطه نوآوری اکتشافی و نوآوری بهره برداری را بر عملکرد تعدیل می کند.