ارزیابی کارکرد زیست محیطی پخش سیلاب از نظر ترسیب کربن در خاک و گیاه

ارزیابی نقش آبخوان داری در ترسیب دی اکسید کربن موجود در هوا به شکل کربن آلی، هدف این پژوهش بود. با نمونه برداری از خاک و گیاهان در کاربری های جنگل دست کاشت اوکالیپتوس با و بدون پخش سیلاب و جنگل دست کاشت آکاسیا همراه با پخش سیلاب، مرتع بدون پخش سیلاب و مرتع با پخش سیلاب، مقدار کربن آلی اندازه گیری گردید و در نهایت کل ترسیب کربن محاسبه شد. داده ها، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با استفاده از نرم افزار SAS تجزیه و تحلیل آماری شد و میانگین ها با آزمون دانکن در سطح 5 درصد مقایسه شدند. نتایج نشان داد که تاثیر کاربری های مختلف بر مقدار کربن آلی و ترسیب کربن در خاک و گیاه در سطح یک درصد معنی دار شد. جنگل کاری با اوکالیپتوس کامالدولنسیس همراه با پخش سیلاب، میزان کربن آلی خاک را از 51/0 درصد در شاهد (اوکالیپتوس بدون پخش سیلاب) به 68/1 درصد در نوار اول جنگل اوکالیپتوس افزایش داد (29/3 برابر). با محاسبه ی میانگین عرصه هایی که در آن ها اوکالیپتوس کاشته شده بود، مشخص شد بیشترین کربن به میزان 84/121 تن در هکتار در این کاربری در درختان، لاشبرگ و در خاک (تا عمق 30 سانتی متر) زیر پوشش آن ها ذخیره شده است. با توجه به این که هر تن کربن، معادل 67/3 تن دی اکسید کربن است، می توان نتیجه گرفت که هر هکتار از جنگل اوکالیپتوس 15/447 تن دی اکسید کربن هوا را به صورت ماده ی آلی ذخیره کرده است. ارزش اقتصادی مقدار کربن ذخیره شده معادل 76/3 میلیارد ریال در هکتار محاسبه گردید.