اثرات مواجهه شغلی گاز هوشبر ایزوفلوران بر عملکرد قلبی ریوی و ظرفیت عملی کارکنان اتاق عمل

در این مطالعه، اثرات مواجهه مزمن گاز هوشبر ایزوفلوران با غلظت ppm 13 بر عملکرد دستگاه های قلبی- عروقی و تنفسی کارکنان اتاق عمل بیمارستان بررسی می شود.

آزمودنی ها شامل کارکنان اتاق عمل (گروه آزمایش10 مرد و 10 زن) و گروه کنترل از سایر بخش های بیمارستان(10زن و10مرد) با میانگین سن 5/29 ± 35/8 سال، سابقه کار4/64±13/15 سال و 2 KG/M 3/51±24/54BMI   با تعداد گام روزانه 1016/19± 4121/35 داوطلبانه و هدفمند انتخاب شدند. آزمودنی های واجد شرایط ابتدا تست زیر بیشینه کارکرد دستگاه قلبی-عروقی  6MWDT سپس در نوبت جداگانه برنامه جاگینگ ابلینگ روی تردمیل را انجام دادند. همچنین مانورهای اسپیرومتری برای سنجش ظرفیت های ریوی (%FVC, %FEVC, FEVC/FVC) به روش KNUDSON انجام گرفت.

نتایج تحلیل آماری MANOVA نشان داد که در وضعیت بدون مداخله جنسیت، کارکنان اتاق عمل در شاخص های منتخب کارکرد دستگاه قلبی- عروقی به طور معناداری پایین تر از گروه کنترل بودند (5./.<p). در شاخص های ریوی و تنگی نفس نیز تفاوت معناداری بین دو گروه تحت مطالعه به دست آمد (5./. <p). با مداخله عامل جنسیت، مردان در برخی شاخص های قلبی- عروقی و زنان در شاخص های تنفسی اختلاف معناداری با هم داشتند  (5./.<p) .

بحث و نتیجه گیری:

 افت عملکرد قلبی- ریوی و تنگی نفس هنگام فعالیت بدنی زیر بیشینه استاندارد درکارکنان اتاق عمل، بارزتر از گروه کنترل بود. در مقابل، زنان گروه آزمایش از کارایی پایین تر دستگاه تنفسی نسبت به همتای گروه کنترل برخوردار بودند.