بررسی صلاحیت بالینی و ارتباط آن با حیطه های توانمندی تکنولوژیست های اتاق عمل

امروزه پیشرفت در جراحی و تکنولوژی، باعث شده تا تکنولوژیست های جراحی به پیشرفت حرفه ای در کار نیاز بیشتری پیدا کنند و از آنجایی که حضور تکنولوژیست های فاقد مهارت در تیم سلامت، می تواند منجر به تهدید سلامت عموم گردد، هدف از این مطالعه بررسی حیطه توانمندی وارتباط آن با صلاحیت بالینی تکنولوژیست های اتاق عمل های مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 97 میباشد.

مواد و ر ش ها: 

در طی این مطالعه مقطعی، صلاحیت بالینی 180 تکنولوژیست اتاق عمل شاغل به کار در بیمارستا ن های علوم پزشکی ایران، از طریق سرشماری و به شیوه خود ارزیابی مورد تحلیل قرار گرفت. ابزار مورد استفاده پرسشنامه محقق ساخته روا پایا بود. بخش اول پرسشنامه در مورد اطلاعات فردی شامل سن، جنس، میزان تحصیلات، سابقه کاری و فیلدتخصصی و بخش دوم حاوی پرسشنامه خود ارزیابی صلاحیت بالینی که 45 سوال و 6 بعد(دانش عمومی، عملکرد اخلاقی قانونی، ارزیابی تشخیص و مراقبت از بیمار جراحی، روابط بین فردی، رهبری و مدیریت، پیشرفت حرفه ای و تحقیق) را دربرداشت. داده ها توسط آزمون های غیر پارامتریک کروسکال والیس، یو من ویتنی و SPSS نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

تکنولوژیست های اتاق عمل سطح صلاحیت خود را خوب گزارش کردند. دانش عمومی از نمره صلاحیت بالایی  برخوردار بود و همچنین ارزیابی تشخیص و مراقبت از بیمار جراحی با میانگین 78/4 بود وکمترین نمره این پژوهش مربوط به بعد عملکرد اخلاقی قانونی 15/75 بود. بین صلاحیت بالینی و سابقه کار، میزان تحصیلات، فیلد تخصصی، سن، مسئولیت و رابطه شغلی ارتباط معنا داری وجود داشت. (0/001> p)

باتوجه با اینکه صلاحیت بالینی برایندی از حیطه های مختلف صلاحیتی است، لذا شناسایی نقاط ضعف و قوت آن ها و به کارگیری اقدامات اصلاحی مورد نیاز نقش به سزایی در بهبود عملکرد بیمارستان ها دارد.