ایماژیسم در منظومه «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» از فروغ فرخزاد و منظومه «هیو سلوین مابرلی» از عزرا پاوند

ایماژیسم به معنای تصویرگرایی، مکتبی است که در مدت کوتاهی که از عمر آن گذشت تاثیرات به سزایی را در ادبیات و مکاتب بعد از خود بر جای گذاشت و عزرا پاوند به عنوان بنیان گذار این مکتب با تاثیرپذیری از شعر هایکو و ترکیب آن با مفاهیم برجسته اجتماعی، شعر و محتوای نوینی را در قرن بیستم خلق نمود. این اتفاق در ادبیات جهان در اشعار تی اس الیوت، ارنست هیوم و خود عزرا پاوند توانست زمینه تحول شعر آزاد در جریان های رایج ادبی به وجود آورد. همان گونه که در غرب این تغییرات با سرعت به پیش می رفت، شاعران ایرانی نیز از این جریان غافل نشدند و با استعانت از ترجمه اشعار شاعران اروپایی و آمریکایی از این تاثیر الهام گرفتند و در اشعار خود از آن بهره جستند. یکی از این شاعران فروغ فرخزاد بود که در مجموعه آخر شعر خود با نگاه به تصویرگرایی در رسته شاعران ایماژیست جای گرفت. هدف از نگارش این مقاله بررسی ایماژیسم در شعر «هیو سلوین مابرلی» عزرا پاوند و منظومه «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» فروغ فرخزاد با خوانشی ایماژیستی است. این تحقیق که به روش تحلیلی -توصیفی انجام شده در پایان به این نتیجه رسیده است که هر دو شاعر در اشعار خود با تمرکز بر جوهره اصلی تصویر، شعر را نتیجه تجربیات زندگی خود می دانند و هردو از مسایل زمان خود به ستوه آمده و در جستجوی کمال روحانی هستند. شعر فروغ در تقابل با شعر عزرا پاوند معناگراتر است و این از چینش تصاویر اشعارشان در کنار یکدیگر قابل تشخیص است.