ارتباط بین انگیزش حرکتی و رشد حرکتی در اطفال دارا و بدون تجربه مهدکودک

هدف پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین انگیزش حرکتی و رشد حرکتی در اطفال دارا و بدون تجربه مهدکودک بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه والدین دارای اطفال پسر 10 الی 11 ماهه شهر تهران بود که از بین آنان 150 طفل دارا و 150 طفل بدون تجربه مهدکودک، به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ایی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل؛ پرسش نامه انگیزش حرکتی اطفال، و مقیاس رشدحرکتی پی بادی ویراش دوم (PDMS-2)، بود. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، آزمون رگرسیون خطی و آزمونt  مستقل، در سطح معنی داری 05/0≥ P، انجام شد. نتایج ارتباط مثبت و معنی داری)000/0= (P، را بین انگیزش حرکتی و رشد حرکتی در اطفال دارا و بدون تجربه مهدکودک، نشان داد. از طرفی، تفاوت بین میزان انگیزش حرکتی و رشدحرکتی اطفال دارا و بدون تجربه مهدکودک، معنی دار)000/0= (Pو اطفال بدون تجربه مهدکودک، انگیزش حرکتی و رشدحرکتی بالاتری داشتند. این نتایج نشان می دهد که نگهداری و مراقبت اطفال در مراکز مهدکودک ممکن است به علت ضعف برنامه ها و امکانات اثرات منفی بر انگیزش حرکتی و میزان رشدحرکتی آنان داشته باشد.