اثر کودهای زیستی قارچی و باکتریایی بر تغییرات بیوشیمیایی و مولکولی گیاه نخود آلوده‏ شده به بیماری پژمردگی فوزاریومی

پژمردگی فوزاریومی ناشی از Fusarium oxysporum f.sp. ciceris یکی از مهم ترین و مخرب‏ ترین بیماری‏ های نخود در ایران می باشد. در این تحقیق اثر کودهای زیستی نیتروکسین و قارچ-ریشه در القا مقاومت نخود ایرانی (رقم ILC482) تحت تنش با بیمارگر ایجاد‏کننده پژمردگی بررسی شد. تغییرات در میزان تعدادی از آنزیم های آنتی ‏اکسیدانی و تجزیه‏ و‏تحلیل بیان ژن‏ های کیتیناز و سوپراکسید دیسموتاز به ترتیب با استفاده از روش های طیف سنجی و بیان ژن در زمان واقعی مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین میزان فنل (91/3  میلی‏ گرم بر وزن تر) و پروتئین کل (29/50 میلی‏ گرم بر میلی‏ لیتر) به ترتیب در تیمارهای نیتروکسین و قارچ ریشه مشاهده گردید. بیشترین میزان تغییرات هر سه آنزیم مربوط به تیمار قارچ-ریشه در بازه زمانی 72 ساعت بعد از آلودگی بود. همچنین، مقایسه میانگین داده ‏های بیان ژن، افزایش حداکثری نسخه ‏برداری هر دو ژن را در بازه زمانی 72 ساعت بعد از آلودگی نشان داد. با توجه به نتایج حاصل، نتیجه‏ گیری می‏شود که کودهای زیستی، مقاومت گیاه به بیماری را از طریق تغییر در میزان فعالیت‏‏ های بیوشیمیایی و تغییر در سطح بیان ژن‏ های درگیر مقاومت، افزایش می ‏دهد.