چگونگی گذران اوقات فراغت و ارتباط آن با سلامت روان سالمندان شهر تهران در سال 1397

بررسی وضعیت اوقات فراغت سالمندان با توجه به گستره زمان آزادی که در اختیار دارند از اهمیت ویژه ای برخوردار است. غنی نمودن اوقات فراغت برای سالمندان به سبب فراهم نمودن فرصتی برای دستیابی به انجام امور خلاق و اعتماد به نفس می تواند بر سلامت روانی اثرگذار باشد.  هدف از مطالعه حاضر تعیین ارتباط بین روش های گذران اوقات فراغت وسلامت روانی سالمندان شهر تهران بود.

پژوهش حاضر از نوع مقطعی و توصیفی-تحلیلی می باشد. 413 سالمند بالای 60 سال به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای با رعایت نسبت جنسی از 5 منطقه شهر تهران  بر اساس ملاک های ورود وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه 15سوالی سلامت عمومی و پرسشنامه اوقات فراغت محقق ساخته بود که بر مبنای داده های  یک مطالعه بزرگتر تهیه شد که روایی  محتوایی آن با آزمون هایCVR و CVI و   پایایی آن با روش  دو نیمه کردن اندازه گیری شد. در تحلیل آماری داده ها از آزمونهای آماری توصیفی و تحلیلی نظیرفراوانی، انحراف معیار، اسپیرمن و رگرسیون در نرم افزار SPSS21 استفاده شد.

یافته های این مطالعه  نشان داد که بیشترین فعالیت فراغتی در سالمندان تماشای تلویزیون می باشد. با بررسی رابطه رگرسیون اوقات فراغت و سلامت روانی مشخص شد که بین شیوه های گذران اوقات فراغت و سلامت روانی سالمندان ارتباط معنادار وجود دارد(1pvalue<0/000). طبقات تفریح و فرایض مذهبی با سلامت روانی ارتباط داشتند در بین عوامل مخدوش کننده سلامت جسمی بیشترین تاثیرگذاری را داشت.

نتایج مطالعه نشان داد که سلامت جسمی عامل اثرگذار در رابطه چگونگی گذران اوقات فراغت و سلامت روانی سالمندان است. میزان ناتوانی حرکتی به ویژه در کارهای روزمره در میان سالمندان ایران در مقایسه با کشورهای پیشرفته در حد بسیار بالایی می باشد.  از آنجا که طبقات تفریح و فرایض مذهبی با سلامت روانی سالمندان ارتباط معنی دار دارند برنامه ریزان می بایست نقش مساجد، هیات های مذهبی، حسینیه ها و متولیان حوزه های فراغت مانند شهرداری ها را در این زمینه جدی بگیرند. فراهم نمودن زمینه هایی در این مکانها که بتواند سالمندان را درگیر فعالیتهای تفریحی مانند سفرهای زیارتی یا انواع بازی های سرگرم کننده سالمندان نماید گام موثری جهت افزایش سلامت روانی سالمندان می باشد.