بهینه سازی مشخصه های میراگر غیرخطی ویسکوز به منظور کاهش پاسخ سازه ی بتنی با رفتار خطی و غیرخطی

امروزه، کنترل ارتعاشات سازه در حین زلزله و همچنین کاهش پاسخ سازه از اهمیت بالایی برخوردار است. میراگرها یکی از انواع سیستم های کنترلی به منظور جذب انرژی زلزله و اتلاف آن جهت کاهش پاسخ سازه می باشند. هدف اصلی این مقاله، یافتن مشخصه های بهینه برای میراگر غیرخطی ویسکوز است که در قاب بتنی یک دهانه سه طبقه به صورت ضربدری در تمامی طبقات قرار دارد. فرض بر این است که سازه تحت زلزله ای مشخص قرارگرفته و هر دو نوع رفتار خطی و غیرخطی حین زلزله برای سازه در نظر گرفته می شود. جهت مدل سازی قاب بتنی و میراگرهای غیرخطی ویسکوز از نرم افزار اپنسیس استفاده می شود و پاسخ های سازه در گام های زمانی متفاوت با استفاده از روش عددی نیومارک، محاسبه می شوند. قیدهایی در نظر گرفته شده در حین فرآیند بهینه سازی شامل محدوده هایی برای پارامترهای میراگر غیرخطی ویسکوز (ضریب میرایی، سختی محوری و توان سرعت) و همچنین بیشینه قدر مطلق مقدار برش پایه می باشند و هدف یافتن مقادیر بهینه برای این پارامترها است به گونه ای که تحت بار زلزله های در نظر گرفته شده، بیشینه قدر مطلق جابجایی بام سازه کمینه شود. نتایج نشان می دهند که این میراگر جهت کنترل سازه در ناحیه ی خطی بسیار مناسب می باشد و به ترتیب بیشینه جابجایی بام و بیشینه برش پایه را تحت زلزله ی السنترو به میزان 51/37 و 39/43 درصد کاهش می دهد درحالی که جهت بهبود رفتار سازه در ناحیه ی غیرخطی چندان مناسب نمی باشد.