غنی سازی برنج به روش مهندسی ژنتیک برای مقابله با فقر آهن و روی

کم خونی ناشی از کمبود آهن و کمبود روی جزو شناخته شده ترین شکل های سوءتغذیه ریزمغذی ها هستند به طوری که حدود دو میلیارد نفر از جمعیت جهان به نوعی از آن رنج می برند. رژیم های غذایی بر پایه غلات که قوت غالب بسیاری از مردم را در سراسر جهان تشکیل می دهد، منابع ضعیفی از آهن و روی هستند. برنج برای بیش از نیمی از جمعیت جهان به عنوان یک غذای اصلی به حساب می آید. روش های مختلفی برای غنی سازی مواد غذایی پیشنهاد شده اند، اما خیلی از آن ها به دلایل بیولوژیکی و اقتصادی-اجتماعی کارایی لازم را ندارند. روش های مرسومی که برای افزایش دسترسی چنین ریزمغذی هایی استفاده می شود بیشتر شامل مکمل دهی به برخی از غذاها و غنی سازی آنهاست. از روش های جدیدی که توجه زیادی را به سمت خود جلب کرده است غنی سازی زیستی دانه های غلات، مانند برنج، به عنوان یک راهبرد امیدوارکننده است. به علت تنوع ژنتیکی پایین ریزمغذی ها در ژرم پلاسم برنج، روش اصلاح نباتات سنتی به تنهایی روش چندان موثری برای غنی سازی زیستی برنج نیست. تکنولوژی ژن، چشم اندازهایی برای بهبود موثر محتوای روی و آهن در دانه های برنج ارایه می دهد. در این مقاله راهبردهای استفاده شده برای بهبود محتوای آهن و روی در برنج و ژن های کنترل کننده هموستازهای آن ها مورد بررسی قرار می گیرند.