بررسی لرزه خیزی مکران در جنوب شرق ایران قبل و پس از زمین لرزه 2011 دالبندین پاکستان با بزرگی 7.2

در سالهای 2011 تا 2013 چند زمین لرزه بزرگ در ایالت لرزه زمین ساختی مکران (ایران و پاکستان) اتفاق افتاد. فاصله زمانی کم رویداد این زمین لرزه ها در یک زون زمین ساختی می تواند بیانگر درهم کنش آنها باشد. در این مقاله، درهم کنش زمین لرزه 2011 دالبندین پاکستان و زمین لرزه های 2013 سراوان و گوهران در مکران در جنوب شرق ایران، با محاسبه تغییر تنش کولمب مطالعه شد. نقشه ها و نیم رخ های تغییر تنش نشان می دهند که زمین لرزه های سراوان و گوهران در محدوده های افزایش تنش روی داده اند که حاکی از تاثیر مثبت زمین لرزه دالبندین بر تحریک حوادث مذکور می باشد. جهت کمی نمودن میزان تغییرات سطح لرزه خیزی، پارامترهای آماری شامل b-value، نرخ لرزه خیزی و تغییرات زمانی انحراف استاندارد موضعی (lsd) گرادیان پارامترهای لرزه ای در یک دوره 10 ساله (5 سال قبل و بعد از زمین لرزه دالبندین) محاسبه شد. نتایج نشان دادند که نرخ لرزه خیزی ایالت لرزه زمین ساختی مکران بعد از این حادثه بطور قابل توجهی افزایش یافته است. نمودار تغییرات زمانی پارامتر lsd نیز در زمان رویداد زمین لرزه دالبندین کاهش نشان می دهد که بیان گر افزایش نرخ لرزه خیزی در منطقه است. بیشترین میزان کاهش پارامتر lsd (افزایش سطح لرزه خیزی) دو سال پس از زمین لرزه دالبندین اتفاق افتاده است. در مجموع نتایج این تحقیق نشان می دهد که زمین لرزه دالبندین شروع یک دوره فعال لرزه خیزی در زون فرورانش مکران است که اوج فعالیت دوره فعال با تاخیر دو ساله در سال 2013 و رویداد زمین لرزه های بزرگ اتفاق افتاده است.