ظرفیت های قانون اساسی در مسیر دستیابی به دولت مطلوب اسلامی

بر اساس آموزه های حقوق اساسی، قانون اساسی طرح کلی نظام های سیاسی، اقتصادی، حقوقی، و سایر نظام های اجتماعی (نظیر خانواده، آموزش، و مراقبت سلامت) در جامعه است. این پژوهش با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و رویکردی توصیفی- تحلیلی می کوشد تا به ظرفیت ها و اصول بنیادی از قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بپردازد، که به رغم اهمیت فزاینده در مسیر دستیابی به دولت مطلوب اسلامی هنوز به تمامی محقق نشده اند و قابلیت های منحصر به فرد آن ها مورد غفلت واقع شده است. در این راستا، گفتار حاضر طیفی از مسایل مبتلابه جامعه و سپهر سیاسی ایران را، از جمله حدود آزادی های شهروندی و مسایل اقتصاد سیاسی، به ویژه با تمرکز بر دو اصل سوم و چهل و چهارم قانون اساسی بررسی می کند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که به کارگیری خصلت های انعطافی، زایشی و تفسیری قانون اساسی امکان تفسیر و قرایتی نوین را فراهم می کند؛ تفسیر و قرایتی که در مسیر دستیابی به اهداف تشکیل دولت مطلوب اسلامی است و همواره از سوی صاحب نظران و متفکران اسلامی مورد تاکید قرار گرفته است.