تبیین مولفه های موثر بر سقوط دولت محمد مرسی و افول جنبش اخوان المسلمین در مصر

یکی از مهمترین نتایج تحولات سال 2011 میلادی در جهان عربی که بعدها به نام «بهار عربی» یا «بیداری اسلامی» موسوم شد، سقوط حکومت حسنی مبارک در مصر و به قدرت رسیدن محمد مرسی در انتخاباتی دموکراتیک بود. این تحولات که در آغاز چشم انداز رویایی از دموکراتیک شدن یکی از مهمترین کشورهای اسلامی را نوید می داد به سرعت به بحران هایی متوالی در جامعه مصر منجر شد و نهایتا با کودتای نظامیان در سال بعد به شکست انجامید. دغدغه این تحقیق، مطالعه تحولات مصر با تمرکز بر علت یابی سقوط دولت محمد مرسی از خلال بررسی فراز و فرود فکری جنبش اخوان المسلمین بوده و به این سوال اصلی می پردازد که: «مولفه های موثر بر سقوط دولت محمد مرسی و افول جنبش اخوان المسلمین در عرصه سیاسی مصر چیست؟». با توجه به ماهیت تحقیق که از نوع «توصیفی- تحلیلی موردی (ژرفا نگر)» می باشد، فرضیه توصیفی تحقیق بدین گونه صورت بندی شده است که: «نظریه پیوستگی جیمز روزنا می تواند تبیینی مناسب از مکانیسم تاثیر متغیرهای داخلی و خارجی در سطوح خرد و کلان در حوزه های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی از تحولات منجر به سقوط محمد مرسی در مصر ارایه نماید». ویژگی نظریه های نوین روابط بین الملل فرا رفتن از تعصبات روشی در مواردی مثل تحلیل سطوح خرد و کلان و یا تمرکز بر روش های پوزیتیویستی یا عقلی و در مقابل تمرکز بر بصیرت افزایی نظریات و مکمل بودن تکنیک های مختلف تحلیلی می باشد. بر این اساس نوآوری تحقیق حاضر به کار گیری این روش برای واکاوی لایه های مختلف علی موثر بر پدیده سقوط حکومت محمد مرسی می باشد و با استفاده از منابع کتابخانه ای نهایتا نقشه و مکانیسم اثر لایه های فروان متغیرهای مستقل در این پدیده را به عنوان نتیجه ارایه می نماید.