تاثیر به گزینی انفرادی بر بهبود ضریب تبدیل غذایی نسل اول (F1) ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)

هدف از اصلاح نژاد، ارتقاء کمی و کیفی خصوصیات  مورد نظر در گونه های پرورشی در نسل های بعدی می باشد. بهگزینی انفرادی روشی ساده و کاربردی برای ارایه پاسخ سریع در بهبود صفات با وراثت پذیری بالا برای اصلاح نژاد اغلب گونه ها در آبزی پروری می باشد. به منظور اجرای برنامه بهگزینی در جمعیت مولدین ماهی قزل الا در مرکز تحقیقات اصلاح نژاد ماهیان سردابی  (یاسوج)، به عنوان جمعیت پایه و نیز بهبود ضریب تبدیل غذایی در نتاج حاصله، با وجود تفاوت سن مولدین، 150 مولد نر و ماده (25 مولد نر و ماده به عنوان والدین هر گروه بچه ماهی) دارای بالاترین میزان هماوری نسبی در شش مرحله تکثیر و گروه های سنی شش گانه بچه ماهیان حاصله (45000 قطعه یک ساله) طبق برنامه بهگزینی انفرادی (بر اساس وزن بیشتر) به مدت 27 ماه، طی پنج مرحله انتخاب شدند. همچنین قبل از انجام فرایند بهگزینی، ترکیبی از بچه ماهیان همه گروه ها، به عنوان گروه شاهد بدون اجرای برنامه بهگزینی پرورش یافتند. اختلاف میانگین وزن پایانی گروه ها با یکدیگر (p<0.05) و نیز اختلاف معنی دار (p<0.05)، میانگین وزنی گروه شاهد (96 ±717 گرم) با میانگین وزن سایر گروه ها (136±1007 گرم) ناشی از بهبود ژنتیکی برخی گروه های تحت برنامه بهگزینی یا غالبا به دلیل تفاوت سن و عدم حذف ماهیان کوچک (عدم بهگزینی) در گروه شاهد بوده است. میانگین ضریب تبدیل غذا در  گروه های شش گانه (16/0± 56/1) و گروه شاهد (07/0± 53/1)، فاقد اختلاف معنی دار (p>0.05) بود. عدم آشکار شدن یا ارتقاء ضریب تبدیل غذایی اغلب گروه های تحت برنامه بهگزینی نسبت به گروه شاهد، حاکی از ناچیز بودن تاثیر روش بهگزینی انتخابی بر بهبود ژنتیکی مشخصه ضریب تبدیل غذا طی یک نسل بود و لازمه آشکار سازی ارتقاء این صفت، بهبود غیر مستقیم آن با ادامه برنامه بهگزینی جهت ارتقاء میزان رشد طی چند نسل و به تبع آن بهبود ضریب تبدیل غذا می باشد.