تدوین مدل شادکامی بر اساس هوش معنوی و کیفیت روابط بین فردی با میانجی گری تاب آوری و شفقت به خود در دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل شادکامی بر اساس هوش معنوی و کیفیت روابط بین فردی با میانجیگری تاب آوری و شفقت به خود در دانشجویان انجام گرفت. روش پژوهش مقطعی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل دانشجویان دختر و پسر مجرد در مقطع کارشناسی (18-25 سال) دانشگاه های آزاد اسلامی شهر تهران در نیمسال اول سال تحصیلی 1397 بود. حجم  نمونه 458  نفر (231 دختر، 227 پسر) بود که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: شادکامی آکسفورد ، هوش معنوی، کیفیت روابط بین فردی، تاب آوری و شفقت خود.  به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-V21 و AMOS استفاده شد. همچنین داده ها با استفاده از مدل تحلیل مسیر مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان دادکه هوش معنوی بر شادکامی دانشجویان اثر مستقیم دارد. هوش معنوی با میانجی گری تاب آوری بر شادکامی اثر غیرمستقیم دارد. نتایج پژوهش نشان داد که مقدار اثر غیرمستقیم هوش معنوی از طریق متغیر واسطه ای شفقت به خود بر روی شادکامی معنی دار نیست. کیفیت رابطه بر شادکامی دانشجویان اثر مستقیم و معنی داری دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که مقدار اثر غیرمستقیم کیفیت رابطه از طریق متغیر واسطه ای تاب آوری بر روی شادکامی معنی دار است. مقدار اثر غیرمستقیم کیفیت رابطه از طریق متغیر واسطه ای شفقت به خود بر روی شادکامی معنی دار نیست. بنابراین توجه به متغیرهای مذکور در طراحی درمان های مناسب تر به پژوهشگران و درمانگران یاری می رساند.