بررسی نگرش و باور دانشجویان سال آخر دندانپزشکی نسبت به آموزش دندانپزشکی مبتنی بر جامعه در دانشکده دندانپزشکی اصفهان

با وجود لزوم آموزش دندانپزشکی پاسخگو، هدف از ارایه واحدهای درسی دندانپزشکی جامعه نگر، راهکاری جهت بهبود سلامت دهان و دندان جامعه و جبران کاستی های نظام درمان بوده است. بنابر اهمیت ارزیابی، هدف این مطالعه تعیین وضعیت نگرش و باور دانشجویان دندانپزشکی در سال های آخر تحصیل نسبت به آموزش های دندانپزشکی مبتنی بر جامعه بود.

مطالعه حاضر به صورت مقطعی بر روی 159 نفر از دانشجویان دندانپزشکی سال ششم (ورودی مهرماه و بهمن ماه) دانشکده دندانپزشکی اصفهان به صورت سرشماری انجام شد. این دانشجویان در سال تحصیلی 1397 پرسشنامه مربوطه را که توسط محققین در سه بخش نگرش نسبت به فعالیت در عرصه، آموزه ها و تجربیات از فعالیت در عرصه حین آموزش و موانع و مشکلات فعالیت در عرصه ساخته و روایی محتوایی و صوری آن تایید شده بود به طور خود ایفاء، تکمیل نمودند. پس از جمع آوری اطلاعات و آنالیزهای توصیفی، ارتباط متغیر های جنسیت و سال ورود با نمرات نگرش با آزمونMann-Whitney  U مورد تحلیل قرار گرفت.

از مجموع 102 پرسشنامه پاسخ داده شده (ضریب پاسخ دهی64%)، نیمی از دانشجویان معتقد به لزوم فراهم کردن خدمات درمانی به صورت سرویس های سیار یا خارج از مطب برای جامعه بودند. 90% دانشجویان موافق تلفیق آموزش در عرصه با آموزش های متداول در دانشکده دندانپزشکی بوده و این خدمات را فرصتی برای استفاده از تجربیات و دانش خود برای ارتقای سلامت دهان و دندان جامعه می دانستند. 84% از آن ها قایل به تقویت اعتماد به نفس حین ارایه خدمات خارج از دانشکده بودند. در بسیاری از گزاره های حیطه نگرش به ارایه خدمت در عرصه درصد قابل توجهی (50% تا 60%) نظری نداشتند.

اگرچه در بسیاری از حوزه های نگرشی نسبت به ارایه خدمات در عرصه های اجتماعی و نیز نگرش به آموزه ها و تجربیات از دندانپزشکی مبتنی بر جامعه نگرش خوب و مثبتی وجود دارد، توجه و کار در حوزه نگرشی- عاطفی آموزش در این زمینه در کنار محتوای آموزشی ضروری به نظر می رسد.