بررسی رابطه بین سلامت معنوی و مشخصات دموگرافیک بر رضایت جنسی زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر قم

فعالیت جنسی یکی از اساسی‌ترین ابعاد در زندگی انسان بوده و یکی از شاخص‌های مهم رضایت‌مندی زوج از یکدیگر، رضایت جنسی می‌باشد. در حقیقت، رضایت جنسی یکی از مولفه‌های مهم و از جمله متغیرهای مهم در رضایت زناشویی است که نقش و اهمیت بسیار برجسته‌ای در تحکیم و ثبات خانواده دارد. از آنجایی که تاکنون پژوهشی در این زمینه صورت نگرفته است، بر آن شدیم تا مطالعه‌ای را با هدف بررسی رابطه بین سلامت معنوی و ویژگی‌های جمعیت‌شناختی با رضایت جنسی زنان مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی شهر قم انجام دهیم .

مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی- مقطعی و همبستگی بود. نمونه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی شهر قم بود. نمونه‌گیری با استفاده از روش نمونه‌گیری چند مرحله‌ای انجام شد. از بین هشت منطقه، چهار منطقه (1،2،4،8) به روش قرعه‌کشی انتخاب شد و به روش تصادفی ساده از هر منطقه، دو مرکز بهداشت انتخاب گردید. سپس با استفاده از فرمول حجم نمونه، 320 نفر از زنان مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی انتخاب شدند. داده‌ها از طریق پرسشنامه‌های رضایت جنسی متسون و تراپنل و سلامت معنوی پولوتزین و الیسون تکمیل گردیدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها در سطح آمار توصیفی (جداول فراوانی، درصد و میانگین) و آمار استنباطی با استفاده از آزمون‌های همبستگی Pearson، Spearman و رگرسیون چند گانه صورت گرفت.

یافته‌ها حاکی از آن هستند که همبستگی معنادار و مثبتی بین سلامت معنوی با رضایت جنسی وجود دارد (511/0=P، 01/0=P). بین سلامت معنوی و رضایت جنسی نیز همبستگی مستقیمی وجود داشت و افرادی که از سلامت معنوی بیشتری برخوردار بودند، رضایت جنسی بالاتری داشتند. از سوی دیگر بین سن و مدت ازدواج با رضایت جنسی، همبستگی معنا‌دار و معکوسی مشاهده گردید (01/0=P)؛ بدین‌معنا که با افزایش سن و مدت زمان ازدواج، رضایت جنسی کاهش می‌یابد. شایان ذکر است که بین سطح تحصیلات با رضایت جنسی، همبستگی مستقیم و معنا‌داری وجود دارد (003/0=P).

با توجه به یافته‌های به دست آمده، سلامت معنوی را می‌توان به ‌عنوان یکی از روش‌های مناسب جهت افزایش رضایت جنسی زنان دانست. در این راستا با آموزش زنان به صورت بسته‌ و یا کلاس‌های آموزشی (حضوری و مجازی) شاید بتوان رضایت جنسی زنان را تا حدودی افزایش داد.