ارتباط نگرش معنوی و گرایش به حفظ حریم خصوصی بیماران در دانشجویان پرستاری دانشکده علوم پزشکی خوی

حفظ حریم بیمار یکی از ملزومات اساسی اخالق حرفهای و حفظ شان فردی در سیستم مراقبت معنوی پرستاری است. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بین نگرش معنوی با گرایش به حفظ موازین حریم بیماران از دیدگاه دانشجویان پرستاری خوی در سال 2138 انجام شد.

در پژوهش تحلیلی- مقطعی حاضر 311 نفر از دانشجویان پرستاری خوی به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه نگرش معنوی و محدوده حریم بیماران استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرمافزار 22 SPSS ،آزمون t مستقل و ضریب همبستگی Pearson مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

نگرش معنوی اکثر دانشجویان)1/83 درصد(مثبت و گرایش به مراعات حریم بیمار، مثبت و مطلوب بود. بیشترین نظر موافق در زمینه مراعات حریم به ترتیب مربوط به اقدامات حفاظتی و رعایت بهداشت فردی در پیشگیری از ابتال به عفونت بیمارستانی)4/22 درصد(، لزوم استفاده از پاراوان در هنگام مراقبت (1/16 درصد) و پوشش مناسب بیمار جهت جلوگیری از در معرض دید قرار گرفتن غیر ضروری (2/12 درصد) بود. شایان ذکر است که بین نمره نگرش معنوی و لزوم حفظ حریم، همبستگی مستقیم و معناداری وجود داشت (211/1=r ،146/1=P).

همه انسانها دارای ظرفیت معنوی بالقوهای هستند. با پشتوانه تعقل و یادگیری، نگرش معنوی قابل تقویت میباشد. از آنجایی که در امر مراقبت، فعالیتهایی نظیر احترام گذاشتن، حفظ حریم، گوش دادن به بیمار و کمک به آگاهی از روند بیماری از اصول اساسی محسوب میشوند، الزم است اعضای هیات علمی پرستاری با استفاده از روش های عملی و نقشآفرینی، نگرش معنوی و رعایت این اصول را در دانشجویان پرستاری تقویت کنند.