دریچه ای به بوطیقای گاستون باشلار با گذر از ابیاتی برگرفته از نیروهای جاودانه آنا دو نوای

گاستون باشلار فیلسوف بزرگیست که مفهوم تخیل عناصر را معرفی می نماید و درابتدا سعی می کند خیال پردازی های شاعرانه را براساس چهار عنصر آتش، آب، هوا و خاک دسته بندی کند. اما وی سپس متوجه می شود که فقط بررسی پیدایش تصویر شاعرانه در ضمیر خودآگاه شخصی، یعنی پدیدارشناسی تخیل، می تواند ذهنیت تصویر را بازگرداند و وسعت، نیرو و ارزش تراذهنیت آن را ارزیابی نماید : حقایقی که به دلیل ماهیت متغیر تصویر شاعرانه نمی توانند به طور قطعی مشخص شوند. به این ترتیب باشلار نظریه ای درباره ادبیت زبان به ما ارایه می دهد که نشان می دهد شعر با زیبایی خاصی نوعی زبان رها از الزامات پیوستگی افکار و محدودیت های معنی پدید می آورد. این زبان با شکوفایی تصاویرش آزادی تجربه زندگی های جدید و امکان تجربه همزمان حتی امور ناسازگار را در لحظه شاعرانه برای ما فراهم می کند. ما قصد داریم، در مقاله حاضر، به مطالعه پیشرفت و ویژگی های بوطیقای باشلار بپردازیم تا عالم شعر را بهتر بشناسیم ؛ و برای نشان دادن این عالم، ابیاتی را انتخاب می کنیم برگرفته از نیروهای جاودانه، مجموعه ای بزرگ از اشعار آنا دو نوای، شاعر رمانتیک شگفت انگیزی که زبانش به راستی ما را مجذوب می کند.