آزمون مدل نگرش به اوقات فراغت و تضاد کار اوقات فراغت با رضایت از اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت بدنی در کارکنان وزارت ورزش و جوانان

هدف کلی پژوهش حاضر آزمون مدل نگرش به اوقات فراغت و تضاد کار اوقات فراغت با رضایت از اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت بدنی در کارکنان وزارت ورزش و جوانان بود. پژوهش حاضر پژوهشی توصیفی از نوع مدلسازی معادلات ساختاری بود و از لحاظ هدف نیز جزء تحقیقات کاربردی محسوب می شود. جامعه آماری این تحقیق را تمام کارکنان وزارت ورزش و جوانان تشکیل داد که تعداد آن ها 890 نفر هست. حداقل نمونه آماری براساس فرمول کوکران 268 نفر و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. در این تحقیق از پرسشنامه های استاندارد تضاد مبتنی بر زمان با اوقات فراغت، تضاد مبتنی بر خستگی با اوقات فراغت، نگرش رفتاری اوقات فراغت و پرسشنامه محقق ساخته رضایت از اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت بدنی استفاده شد. نتایج مدلسازی معادلات ساختاری نشان داد که نگرش به اوقات فراغت بر رضایت از اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت بدنی تاثیر مثبت معنی داری دارد. هم چنین، تضاد مبتنی بر خستگی بر رضایت از اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت بدنی تاثیر منفی معنی داری دارد. علاوه بر این، هم چنین، تضاد مبتنی بر زمان بر رضایت از اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت بدنی تاثیر معنی داری ندارد. بنابراین، پیشنهاد می شود مدیران وزارت ورزش و جوانان به منظور بهبود رضایتمندی از اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت بدنی برنامه های خانوادگی و از جمله پیاده روی، همایش دوچرخه سواری و... را برگزار نمایند.