تمرینات هوازی بر شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت قلب موش های صحرایی نر به دنبال مسمومیت با بیس فنول A

بیس فنول A (Bisphenol A: BPA) مونومر اپوکسی رزین ها و پلاستیک های پلی کربنات است که نقش مهمی در پاتوژنز بیماری های قلبی - عروقی ایفا می کند. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرینات هوازی بر شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت قلب موش های صحرایی نر به دنبال مسمومیت با بیس فنول A انجام شد.

در این مطالعه تجربی 20 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به 4 گروه 5 تایی شامل شاهد، تمرین هوازی (تجربی اول)، گروه BPA (تجربی دوم) و گروه BPA توام با تمرین هوازی (تجربی سوم) تقسیم شدند. گروه های شاهد و تمرین هوازی با روغن زیتون و گروه های تجربی دوم و سوم با BPA (100 میکروگرم/کیلوگرم) به صورت داخل صفاقی به مدت 30 روز تیمار شدند. برنامه تمرینی شامل 25 تا 64 دقیقه دویدن با شدت 57 تا 75 درصد اکسیژن مصرفی، 5 جلسه در هفته طی دو ماه بود. سپس شاخص های استرس اکسیداتیو بافت قلبی شامل GPX ، SOD ، TAC ، MDA ، CAT و AOPP ارزیابی شدند.

یافته ها:

 القاء مسمومیت با BPA باعث افزایش معنی دار در فعالیت آنزیم های SOD و GPX، کاهش در فعالیت آنزیم CAT و سطوح TAC و افزایش در سطوح AOPP و MDA در مقایسه با موش های گروه شاهد شد (P<0.05). این در حالی است که فعالیت تمرین ورزشی هوازی به دنبال مسمومیت با BPA به طور معنی داری از شدت استرس اکسیداتیو ناشی از BPA کاست. تمرین ورزش هوازی در موش های با مسمومیت BPA سبب کاهش فعالیت آنزیم های GPX و SOD و افزایش فعالیت آنزیم کاتالاز در مقایسه با گروه مسموم بدون تمرین گردید (P<0.05). همچنین در گروه تمرین هوازی میزان MDA و AOPP در مقایسه با گروه مسموم بدون تمرین کاهش یافت (P<0.05).

نتیجه گیری: 

فعالیت تمرین ورزشی هوازی اثرات تعدیلی در مقابل مسمومیت با BPA را در ایجاد استرس اکسیداتیو قلبی دارد. تمرینات هوازی با افزایش مقادیر آنزیم های آنتی اکسیدانتی می تواند نقش مهمی در تعدیل استرس اکسیداتیو القا شده توسط BPA داشته باشد.