نگرشی بر جوانب اخلاقی و حقوقی رابطه جنسی با ربات ها

ربات‌های جنسی ابزارهای خودارضایی مدرن با حداکثر مشابهت جسمی با نمونه‌های انسانی هستند که بازار محصولات سکس را اشباع نموده‌اند. هدف از تولید این محصولات برآورده‌کردن تمایلات جنسی افراد (اعم از شهروندان عادی و افراد دارای معلولیت و نقص) و نیز رفع خلاهای عاطفی عنوان شده است.

در این مطالعه تحلیلی، منابع و مقالات منتشرشده مرتبط به ‌صورت هدفمند جستجو و بازیابی شده و سپس توجیهات موافق و مخالف با تولید و استفاده از ربات‌های جنسی از منظر اخلاقی و حقوقی مورد بحث و نقد قرار گرفت. یافته‌ها: از منظر موافقان اخلاقی‌بودن رابطه با ربات‌های جنسی، اولا مطابق با خودمختاری فرد و احترام به آزادی انتخاب او است؛ ثانیا از حیث سودمندی، این ربات‌ها دارای کارکردهای مثبتی همچون حمایت از زنان و نهاد خانواده، جایگزین مناسب ازدواج برای افراد فاقد توانایی تشکیل خانواده، پیشگیری از جرایم جنسی و نیز درمان برخی بیماران هستند؛ ثالثا به کارگیری ربات‌های مذکور هیچ ضرر جسمی و روحی را به دنبال نخواهد آورد؛ رابعا زمینه عدالت جنسی و بهره‌مندی همه اقشار جامعه از لذت مقاربت را فراهم می‌آورد. در مقابل، مخالفان با رد توجیهات فوق معتقدند که رواج این ربات‌ها، مخالف با طبیعت انسان بوده و نسبت به فواید محتمل، مضرات بیشتری همچون افزایش حس تنهایی در فرد، از بین‌ رفتن نهاد خانواده و تلون مزاج را به همراه خواهد آورد؛ مضافا آنکه به دلیل عدم ارضای کامل فرد رضایت یکسان عمومی را موجب نخواهد شد. از نظر حقوقی، برخی از حقوقدانان، رابطه جنسی با ربات‌ها را مشمول عنوان مجرمانه جریحه‌دارکردن عفت عمومی موضوع ماده 638 قانون تعزیرات مصوب 1375 می‌دانند و حال ‌آنکه صدق این عنوان محل تامل است.

ملاحظات مربوط به اخلاق در پژوهش و نیز امانت در استناد به متون و ارجاع به منابع رعایت گردید.

هرچند ربات‌های جنسی دارای برخی کارکردهای مثبت هستند، لیکن به دلیل آثار منفی بیشتری که به دنبال دارند، در کنار اخلاق‌گرایی قانونی و نیز ملاحظات مذهبی، گزینه‌ای غیر اخلاقی محسوب می‌شوند. در حقوق کیفری ایران نیز نمی‌توان به آسانی، رابطه جنسی با ربات‌ها را منطبق با عنوان مجرمانه خاصی دانست.