تبیین تجربیات والدین کودکان مبتلا به فلج مغزی درباره خدمات توان بخشی درمانگران در شهر اهواز: یک مطالعه کیفی

مقدمه:

 داشتن کودک مبتلا به فلج مغزی، با محدودیت های زیادی همراه است و مراقبت سنگین و توان بخشی درازمدت، فشار زیادی را بر والدین وارد می آورد. لازم است که درمانگران درک درستی از نیازها و انتظارات والدین داشته باشند تا بتوانند خدمات مطلوبی را در اختیار آن ها قرار دهند. بنابراین، پژوهش حاضر به منظور تبیین تجربیات والدین کودکان مبتلا به فلج مغزی درباره خدمات توان بخشی درمانگران در شهر اهواز انجام شد.

در این مطالعه کیفی، 10 والدین کودک مبتلا به فلج مغزی به روش هدفمند انتخاب شدند. داده ها به وسیله مصاحبه نیمه ساختار یافته جمع آوری گردید. سوالات مصاحبه پیرامون درک و تجربه والدین در رابطه با خدمات توان بخشی درمانگران بود. در نهایت، داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوا به شیوه مقایسه مداوم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

تحلیل داده ها منجر به شکل گیری طبقه ای به نام «مشخصات درمانگران ارایه دهنده خدمات توان بخشی» گردید. این طبقه به سه زیرطبقه اصلی «توانمندی بالینی، پایبندی به شرح وظایف حرفه ای و پایبندی به اصول اخلاق حرفه ای» تقسیم بندی شد. توانمندی بالینی شامل زیرطبقات فرعی «داشتن مدرک تحصیلی مرتبط، داشتن تجربه و لزوم توانمندی جسمی درمانگر»، پایبندی به شرح وظایف حرفه ای متشکل از زیرطبقات فرعی «آموزش و راهنمایی والدین، درک شرایط والدین، توجه به اولویت های درمانی والدین و هماهنگی و ارجاع به سایر متخصصان» و پایبندی به اصول اخلاق حرفه ای نیز شامل زیرطبقات فرعی «رعایت اخلاقیات نسبت به کودک و رعایت اخلاقیات نسبت به والدین» بود.

والدین کودکان مبتلا به فلج مغزی به لزوم داشتن توانمندی های بالینی، اجرای شرح وظایف حرفه ای و رعایت اصول اخلاق حرفه ای توسط درمانگران اشاره نمودند. بنابراین، درمانگران با به کارگیری و اجرای این اصول، می توانند خدمات مطلوب تری را ارایه نمایند.