تاثیر تمرینات اصلاحی با رویکرد جدید ‏ بر قدرت ایزومتریک افراد مبتلا به سندرم انحراف پرونیشن

سندرم انحراف پرونیشن یکی از شایع ترین ناهنجاری های بدنی است که موجب ناراستایی های در ساختارهای بخش کمری-لگنی و اندام تحتانی می شود. هدف این پژوهش، تعیین تاثیر تمرینات اصلاحی  با رویکرد جدید بر قدرت ایزومتریک عضلات پایین تنه افراد مبتلا سندرم انحراف پرونیشن بود.

در این تحقیق نیمه تجربی، 30 داوطلب که سندرم انحراف پرونیشن داشتند را انتخاب و به صورت تصادفی و مساوی در دو گروه 15 نفری گروه کنترل (میانگین ± انحراف معیار، سن: 1/8±12/6 سال، قد: 9/6±166/4 سانتی متر، وزن: 9/9±68/6 کیلوگرم، شاخص توده بدن:2/2±24/7 کیلوگرم برمتر مربع) و تجربی (میانگین ± انحراف معیار، سن: 1/72±12/60 سال، قد: 6/58±165/33 سانتی متر، وزن: 5/72±67/12 کیلوگرم، شاخص توده بدن: 1/63±24/55 کیلوگرم برمتر مربع) تقسیم بندی شدند. گروه تجربی، تمرینات اصلاحی با رویکرد جدید را به مدت 12 هفته (3 جلسه در هفته به مدت یک ساعت) اما گروه کنترل، فعالیت های طبیعی و روزمره خود را اجرا کردند. قبل و بعد از 12 هفته اجرای تمرینات، قدرت ایزومتریک عضلات پایین تنه (دینامومتر دیجیتال) مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری به همراه آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح خطای پنج درصد استفاده شد (0/05>p).

گروه تجربی به دنبال12 هفته تمرینات اصلاحی با رویکرد جدید در قدرت ایزومتریک عضلات پایین تنه بهبودی معناداری پیدا کردند (0/001>p). اما در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/05p>). به علاوه، پس از انجام مداخله، قدرت ایزومتریک عضلات پایین تنه در گروه تجربی به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (0/001>p) در حالی که این تفاوت در پیش آزمون معنادار نبود (0/05<p).

به نظر می رسد که تمرینات اصلاحی با رویکرد جدید سبب بهبودی در قدرت ایزومتریک عضلات پایین تنه در افراد مبتلا به سندرم انحراف پرونیشن می شود، لذا برای این دسته از افراد توصیه می شود.